Tot met die draaiwisseling van die 20ste eeu,was ditis aanvaar dat die drie geografieseruimtedimensies dimensiesis (Lengte, Breedte, Hoogte)onafhanklik van die heelal, afhang van een-dimensioneleeendimensionele tyd. Maar, inIn 1905, het [[Albert Einstein]] egter sy seminaleinvloedryke werk oor spesiale relatiwiteit gebaseer op twee basisseveronderstellings: (1) Die wette van [[fisika]] is identies in alle [[Inersiestelselinersiestelsel]]<nowiki/>e,s (d.w.s.nieversnellende koördinatestelsel waarin voorwerpe waarop geen krag uitgeoefen word nie, stilstaan of n eenparige reglynige beweging uitvoer.verwysingsraamwerke); (2) Die [[spoed van lig]] in n’n [[vakuum]] is die selfdedieselfde vir alle waarnemers, ongeag van die beweging van die lig-bronligbron.▼
Hierdie begrip vloei voort uit die [[relatiwiteitsteorie]], waarvolgens ruimte en tyd nooit los van mekaar kan staan nie, maar met mekaar verweef is.
Die logiese gevolg van die samevatting van dié twee veronderstellings is die onskeibare vereniging van die vier dimensies van ruimte en tyd, wat voorheen as onafhanklik beskou is.
▲Tot die draai van die 20ste eeu, was dit aanvaar dat die drie geografiese dimensies (Lengte, Breedte, Hoogte) van die heelal, afhang van een-dimensionele tyd. Maar, in 1905, het [[Albert Einstein]] sy seminale werk gebaseer op twee basisse (1) Die wette van [[fisika]] is identies in alle [[Inersiestelsel]]<nowiki/>e, (d.w.s. koördinatestelsel waarin voorwerpe waarop geen krag uitgeoefen word nie, stilstaan of n eenparige reglynige beweging uitvoer.) (2) Die [[spoed van lig]] in n [[vakuum]] is die selfde vir alle waarnemers, ongeag van die beweging van die lig-bron.
Die logiese reaksie om die basisse te paar is die permanente vereeniging van die vier dimensies, wat tot dan, gesien was as onhafhanklik, van ruimte en tyd.
