Vakuumbuis: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Lyn 41:
== Werking van 'n versterkerbuis ==
Line 46 ⟶ 47:
Tussen die katode en anode, vlak by die katode, is 'n roostervormige elektrode, die rooster, geplaas, met daarop 'n negatiewe spanning ten opsigte van die katode, waardeur die elektrone moeiliker, of in die geheel nie, die anode kan bereik. Afhangende van die grootte van die negatiewe spanning sal meer of minder elektrone na die anode gaan. Die stroom deur die pyp kan dus gereguleer word deur die negatiewe spanning op die rooster te wissel. Deur in die reeks met die anode 'n weerstand op te neem, kan oor die weerstand as gevolg van die wisselende anodestroom 'n spanningsverandering opgewek word wat aansienlik groter is as die verandering in die negatiewe spanning op die rooster. Dus word (spanning) wins behaal.
== Soort aanduiding ==
Die buise het 'n tipe nommer wat bestaan uit letters en syfers. Die Amerikaanse benaming begin met 'n nommer, die Europese met 'n brief. In laasgenoemde geval bestaan die benaming uit twee tot vier letters, gevolg deur een tot drie syfers. Die nommers agter die letters spesifiseer die uitvoering.
Dit lyk dalk vreemd dat die aanvanklike brief soms 'n spanning en soms 'n stroom aandui. Oor die algemeen sal buise met dieselfde aanvanklike letter in 'n toestel gebruik word. Die filamente word in parallel verbind as hulle vir 'n sekere spanning en in serie bedoel is as hulle bedoel is vir 'n stroom. In laasgenoemde geval word gewoonlik 'n reeksweerstand benodig.
Daar is buise wat onder verskillende tipes getalle beskikbaar is. As 'n buis 'n filament van 6.3 V en 0.3 A het, kan die eerste letter 'n E of 'n P wees, terwyl dit presies dieselfde buis is.
Byvoorbeeld: Die gewilde buis ECC83 het 'n filament vir 6.3 V, bevat twee triodes en het 'n nuwe voet. Die ECH21 het ook 'n filament vir 6.3 V, bevat 'n triode en 'n heptode en het 'n oktale voet.
In die professionele uitvoering van die buis word die syfers na die eerste letter geplaas. Voorbeeld ECC81 is die kommersiële weergawe, E81CC is die professionele een. Die eienskappe van beide tipes is gelyk, maar die implementering verskil, bv. Vergulde kontakte.
== Geskiedenis ==
Die elektronbuis is op 16 November 1904 deur Brit John Ambrose Fleming gepatenteer. Die werking van die elektronbuis is gebaseer op die Edison-effek. Die gloeilamp van Edison het as 'n newe-effek gehad dat die filament verdamp, wat veroorsaak dat die glas swart word. In 1883 ontdek Edison dat dit kon verhinder word deur 'n metaal plaat tussen die filament en die glas, en ook het hy ontdek dat daar 'n stroom het loop as hy die prentjie buite die gloeilamp verbond met die positiewe pool van die filament, 'n gevolg van die losstaande elektrone uit die filament. Fleming was een van die navorsers wat hierdie verskynsel bestudeer het, en op hierdie basis die eerste diode gebou en gepatenteer. Die Amerikaanse Lee De Forest het in 1906 'n derde elektrode by die diode gevoeg, wat die eerste triode 'n feit maak.
Deur die ontwikkeling van die in 1947 uitgevind transistor was die elektronenbuis as versterkerelement middel 1980 feitlik heeltemal verdwyn uit consumentenapparatuur. Die transistor is baie kompak, hoef nie eers warm te word, verbruik minder energie en gaan langer as die elektronenbuis. Die prestasie van elektroniese kleppe verminder deur herhaalde verhitting en afkoeling en selfs deur diffusie van atoom helium uit die lug daardeur die glas, dat die gedrag van die elektrone verwoes.
Wel word elektronenbuisversterkers deur hul kenmerkende oversturingsgedrag nog baie gebruik in die musiek as byvoorbeeld gitaarversterker en basversterker. In sogenaamde "tradisioneel" Hi-Fi-toerusting word hy nog wel gebruik, gewoonlik prominent bo-op die behuising.
<!--
== 'n Kort geskiedenis van elektronika ==
== Diode ==
Line 54 ⟶ 77:
== Mikrogolf buise ==
-->
<br />
| |||