Wallis: Verskil tussen weergawes

 

Die eerste menslike nedersetting in die huidige Wallis het teen die einde van die laaste ystydperk ontstaan. In die Romeinse tydperk is Wallis die tuisland van 'n aantal stamme, waarvan die Silures in die noordooste en die Ordovices in die sentrale en noord-westelike gebiede die belangrikste is. Die Romeine rig tydens hulle heerskappy in Brittanje 'n lyn van forte op, waarvan die mees westelike naby Maridunum (die huidige Carmarthen) ontstaan het, en ontgin goud in Dolaucothi in die huidige Carmarthenshire. Hulle het blykbar nog verder weswaarts voorgedring. Een van die bekendste Romeine geboue is die vesting van Isca (die huidige Caerleon) met sy pragtige amfiteater. Tydens die 4de eeu voer die Romeine die Christelike godsdiens in Wallis in.

[[Beeld:CymruMap.PNG|thumb|left|250px|Die Walliese koninkryke in die Middeleeue]]

Ná die ondergang van die Romeinse Ryk in Brittanje omtrent [[410]] is Wallis in 'n aantal koninkryke verdeel. Danksy die bergagtige topografie en die weerstand van die plaaslike bevolking misluk alle pogings van Angel-Saksiese stamme om Wallis te verower. Die Angel-Saksiese koning Offa van Mercia slaag egter daarin om 'n Walliese gebied in die huidige Powys by sy ryk in te lyf en laat langs die grenslyn die sogenaamde Offa-wal oprig.