Trojaanse Oorlog: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Besig
Besig
Lyn 35:
 
Die volgende opsomming van die Trojaanse Oorlog is volgens die volgorde van gebeure in Proklos se opsomming, asook die ''Ilias'', ''Odussee'' en ''Eneïde''. Dit is aangevul met besonderhede deur ander skrywers.
 
===Oorsprong van die oorlog===
[[Beeld:Polyxena_Sarcophagus_Now_in_Troy_Museum_7938.jpg|thumb|220px|Polyxena se sarkofaag in die Troje-museum.]]
[[Beeld:Musicians_Troy_Museum_9994.jpg|thumb|220px |Musiekfigure van klei in die Troje-museum.]]
 
====Zeus se plan====
Volgens die Griekse mitologie het Zeus koning van die gode geword deur sy pa, [[Kronos]], omver te werp; Kronos het weer sý pa, [[Uranos]] (Uranus), omvergewerp. Zeus was nie getrou aan sy vrou en suster, [[Hera]], nie en het baie verhoudings gehad waaruit baie kinders gebore is. Omdat Zeus geglo het daar is te veel mense wat die aarde bewoon, het hy ’n visie gehad van [[Momos]]<ref>Scholium oor Homeros A.5.</ref> of [[Temis]]<ref>Plato, ''Republic'' 2,379e.</ref> wat die Trojaanse Oorlog gebruik om die mense op aarde minder te maak, veral sy halfgoddelike afstammelinge.<ref>Apollodorus, ''Epitome'' 3.1, Hesiodos-fragment 204,95ff.</ref>
 
Dit word ondersteun deur Hesiodos se weergawe:<blockquote>Nou was al die gode deur twis verdeel; want op presies dié tyd het Zeus, wat van hoog af donder, wonderlike planne beraam, selfs om storms en orkane oor die hele aarde los te laat, en hy was haastig om ’n totale einde te maak aan sterflike mense; hy het verklaar dat hy die lewe van die halfgode sou vernietig, dat die kinders van die gode nie moet paar met armsalige sterflikes nie, want hy het hulle lot met sy eie oë gesien; maar dat die geseënde gode van toe af, nes voorheen, hulle lewe en woonplekke afsonderlik van mense moes hou. Maar op dié wat uit beide onsterflikes en mense gebore is, het Zeus waarlik ’n geswoeg en verdriet op verdriet toegewens.<ref>''Berlin Papyri, No. 9739''; Hesiodos. ''Catalogue of Women Fragment'' ''68.'' Vertaal deur Evelyn-White, H.G. Loeb Classical Library Volume 57. Londen: William Heinemann, 1914</ref></blockquote>
 
==Verwysings==