Johan Degenaar: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Lyn 1:
== Biografie ==
 
'''Johannes Jacobus Degenaar''' is op [[7 Maart]] [[1926]] in [[Ladysmith (Kwazulu-Natal)|Ladysmith]], [[Natal-Provinsie|Natal]] gebore. Hy studeer vanaf [[1943]] [[teologie]] en [[filosofie]] aan die [[Universiteit van Stellenbosch]]. In [[1948]] behaal sy MA-graad met die titel ''Kennis as Lewe'', onder leiding van professor Freddie Kirsten. Hy studeer ook verder in Nederland waar hy ’n doktorale skripsie oor [[Max Scheler]] se etiek onder Helmuth Plessner skryf. In [[1951]] behaal hy sy doktorsgraad onder leiding van Kirsten op Stellenbosch oor ''Die herhaling van die vraag na die filosofie''. Sedert 1949 is hy dosent in die filosofie aan die [[Universiteit van Stellenbosch]]. Hy word in 1969 as professor en later as Departmentshoof aangestel. 'n Rol wat hy tot sy aftrede in 1991 vervul het.
 
In die 1950’s bemoei Degenaar hom hoofsaaklik met fenomenologies-eksistensiële, estetiese en teologiese werk in die filosofie. Hy doseer oor die werke van [[Søren Kierkegaard]] en deur sy kursusse en skrywes oor [[Albert Camus]] en [[Martin Heidegger]] stel hy [[Suid-Afrika]]ners aan die [[eksistensialisme]] bekend. Hy benader sy lewe en werk met die Sokratiese stelling dat 'n "Ongeëksamineerde lewe is nie die moeite werd om te lewe nie." Hy skryf ook politiese en etiese dilemmas binne die Suid-Afrikaanse samelewing en word vanaf die 1960's 'n uitgesproke kritikus van die [[Apartheid]]sideologie. Na botsings met die owerhede van die [[Nederduitse Gereformeerde Kerk]] word hy uit die Filososofiedepartement gehaal en in ’n eie Departement van Politieke Filosofie word onder sy voorsitterskap geskep. Hy bevraagteken die twintigste-eeuse ideologieë van [[nasionalisme]], [[liberalisme]] en [[sosialisme]] en ondersoek die lewensvatbaarheid van 'n plurale demokrasie in Suid-Afrika. Hy skryf ook oor etnisiteit, geweld en [[Afrikaner]]denke.
Sedert 1949 is hy dosent in die filosofie aan die [[Universiteit van Stellenbosch]]. Hy word in 1969 as professor en later as Departmentshoof aangestel. 'n Rol wat hy tot sy aftrede in 1991 vervul het.
 
Hy word met die Stalsprys in 1984 en die [[N.P. van Wyk Louw]] medalje in 1998 bekroon. Die [[Universiteit van Port Elizabeth]] (1997) en [[Universiteit van Stellenbosch]] (2001) ken ook eredoktorsgrade aan hom toe. Hy is getroud met Jetty Maria, née Houtman, en het twee seuns, Hans and Marc. Hulle woon in Stellenbosch.
In die 1950’s bemoei Degenaar hom hoofsaaklik met ontologiese, estetiese en teologiese werk in die filosofie. Hy doseer oor die werke van [[Søren Kierkegaard]] en deur sy kursusse en skrywes oor [[Albert Camus]] en [[Martin Heidegger]] stel hy [[Suid-Afrika]]ners aan die [[eksistensialisme]] bekend. Hy benader sy lewe en werk met die Sokratiese stelling dat 'n "Ongeëksamineerde lewe is nie die moeite werd om te lewe nie."
 
Hy skryf ook politiese en etiese dilemmas binne die Suid-Afrikaanse samelewing en word 'n uitgesproke kritikus van die [[Apartheid]]sideologie. Na botsings met die owerhede van die [[Nederduitse Gereformeerde Kerk]] word hy uit die Filososofiedepartement gehaal en in ’n eie Departement van Politieke Filosofie word onder sy voorsitterskap geskep. Hy bevraagteken die twintigste-eeuse ideologieë van [[nasionalisme]], [[liberalisme]] en [[sosialisme]] en ondersoek die lewensvatbaarheid van 'n plurale demokrasie in Suid-Afrika.
 
Hy skryf ook oor etnisiteit, geweld en [[Afrikaner]]denke.
 
Hy word met die Stalsprys in 1984 en die [[N.P. van Wyk Louw]] medalje in 1998 bekroon. Die [[Universiteit van Port Elizabeth]] (1997) en [[Universiteit van Stellenbosch]] (2001) ken ook eredoktorsgrade aan hom toe.
 
Hy is getroud met Jetty Maria, née Houtman, en het twee seuns, Hans and Marc. Hulle woon in Stellenbosch.
 
== Bibliografie ==