Herbert Baker: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Anrie (besprekings | bydraes)
→‎Lewensgeskiedenis: Begin uitbrei mbv gemelde bron: Wêreldspektrum.
Anrie (besprekings | bydraes)
→‎Loopbaan in Suid-Afrika: Brei uit mbv reeds gemelde bron. Verwyder inligting wat verwysings benodig en waarvoor ek geen kon vind nie.
Lyn 15:
 
==Loopbaan in Suid-Afrika==
[[Beeld:Groote-schuur-c1905.jpg|thumb|250px|Agteraansig van die Groote Schuur in ongeveer 1905]]
In 1892 het hy na die Kaap die Goeie Hoop gegaan om 'n jonger broer, Lionel, op 'n vrugteplaas te help. Skoudadmiraal Henry Nicholson, wat familie van die Bakers en 'n bevelvoerder aan die Kaap was, het Herbert Baker aan die vernaamste Kapenaars voorgestel, ook eerste minister [[Cecil John Rhodes]]. Rhodes het hom versoek het om sy afgebrande woning, [[Groote Schuur]], te herbou. Baker het hom sodanig van sy taak gekwyt, dat daar geen tekort aan nuwe opdragte was nie.
 
Dit was die begin van sy belangrike loopbaan in Suid-Afrika. Eers was sy werk hoofsaaklik die ontwerp en bou van huise en kerke, die opknap van die pragtige, maar verwaarloosde Kaaps-Hollandse huise, en die versameling van ou meubels, porselein en silwer. Later het hy verskeie kantoorgebouekantoor- en ander openbare geboue ontwerp.
In 1892 het hy na die Kaap die Goeie Hoop gegaan om 'n jonger broer, Lionel, raad te gee oor die aankoop van 'n plaas en om avontuur en 'n loopbaan vir homself as argitek te vind. Kort na sy aankoms het hy vir [[Cecil John Rhodes]], die eerste minister, ontmoet wat dadelik van hom gehou het omdat, in sy woorde "he doesn't talk too much" (hy praat nie te veel nie) en hom versoek het om sy woning, [[Groote Schuur]], op te knap.
 
In 1900 het Cecil Rhodes besef dat Baker se argitektuuropleidingargitekopleiding nie die presiese klassieke tradisies insluit wat hy geglo het geskik was vir die monumentale geboue wat hy so graag in Suid-Afrika wou sien nie en het hy vir Baker gestuur om in Italië, Griekeland en Egipte die klassieke boustyle te studeerbestudeer. Die gevolg van hierdie reise kan gesien word in die meer gekunstelde werk wat hy na sy terugkeer in monumente en openbare geboue openbaar het. Die bedoeling was egter nie om hierdie style na te aap nie: Rhodes en Baker wou saam 'n boustyl eie aan Suid-Afrika skep en baie van Baker se werk was opdragte wat direk van Rhodes afkomstig was.
Dit was die begin van sy belangrike loopbaan in Suid-Afrika. Eers was sy werk hoofsaaklik die ontwerp en bou van huise en kerke, die opknap van die pragtige, maar verwaarloosde Kaaps-Hollandse huise, en die versameling van ou meubels, porselein en silwer. Later het hy verskeie kantoorgeboue ontwerp.
 
Na Rhodes se dood in 1902 en aan die einde van die Engelse oorlog, het Lord Milner Baker genooi om in die Transvaal te praktiseer en tot sy program vir heropbou by te dra.
In 1900 het Cecil Rhodes besef dat Baker se argitektuuropleiding nie die presiese klassieke tradisies insluit wat hy geglo het geskik was vir die monumentale geboue wat hy so graag in Suid-Afrika wou sien nie en het hy vir Baker gestuur om in Italië, Griekeland en Egipte te studeer. Die gevolg van hierdie reise kan gesien word in die meer gekunstelde werk wat hy na sy terugkeer in monumente en openbare geboue openbaar het.
 
Tydens die tien jaar wat hy in die Transvaal gewerk het, het Baker 'n nuwe fase van argitektuur begin. Soos in die Kaap het hy eers as baanbreker en organiseerder van mans en materiaal opgetree sodat hy met natuurlike materiaal soos steen, gras, teëls en hout kon bou in plaas van met karakterlose, ingevoerde, voorafvervaardigde boukomponente wat tot op daardie stadium algemeen vir huise gebruik was. Hy het baie huise gebou waarvan sommige herehuise was, sommige plaashuise en ander tot behuisingskemas vir ambagsmanne vir die myne behoort het.
Na Rhodes se dood en aan die einde van die Engelse oorlog, het Lord Milner Baker genooi om in die Transvaal te praktiseer en tot sy program vir heropbou by te dra.
 
Sy somber,steenhuise majestueuse steenhuise,is gebou van steen wat uit die koppies gebreek was en gesetel was in tuine wat deur Baker ontwerp is om die huise se prag te verhoog, was die eerste oorspronklike bydrae tot Suid-Afrikaanse argitektuur sedert die Kaaps-Hollandse Barokstyl. Sy behuisingskemas vir die myne het bewys dat argitek-ontwerpte huise net so goedkoop, maar beter was as die hout-en-yster-strukture met steenvoerings wat tot op daardie stadium gebou is.
Tydens die tien jaar wat hy in die Transvaal gewerk het, het Baker 'n nuwe fase van argitektuur begin. Soos in die Kaap het hy eers as baanbreker en organiseerder van mans en materiaal opgetree sodat hy met natuurlike materiaal soos steen, gras, teëls en hout kon bou in plaas van met karakterlose, ingevoerde, voorafvervaardigde boukomponente wat tot op daardie stadium algemeen vir huise gebruik was. Hy het baie huise gebou waarvan sommige herehuise was, sommige plaashuise en ander tot behuisingskemas vir ambagsmanne vir die myne behoort het.
 
In 1904 is Baker terug na Brittanje vir 'n besoek aan sy familie. Daar het hy verlief geraak op sy niggie, Florence Edmeades, en die twee is nie lank daarna nie getroud. Florence het saam met hom na Suid-Afrika teruggekeer en die paartjie sou in totaal vier kinders kry.
Sy somber, majestueuse steenhuise, gebou van steen wat uit die koppies gebreek was en gesetel was in tuine wat deur Baker ontwerp is om die huise se prag te verhoog, was die eerste oorspronklike bydrae tot Suid-Afrikaanse argitektuur sedert die Kaaps-Hollandse Barokstyl. Sy behuisingskemas vir die myne het bewys dat argitek-ontwerpte huise net so goedkoop, maar beter was as die hout-en-yster-strukture met steenvoerings wat tot op daardie stadium gebou is.
 
TerwylDie hyheropbouing invan 'n na-oorlogse Suid-Afrika het vir baie opdragte gesorg. Baker het terug na die [[Transvaal]] gewoon hetgekeer, hetwaar hy algehele beheer behou het van 'n wydverspreide praktyk wat elke aspek van die boubedryf ingesluit het en deur sy kundige en talentvolle vennote bestuur is. Die vennootskap het kantore in [[Kaapstad]], [[Bloemfontein]] en [[Johannesburg]] gehad en in die Kaap, die Oranjerivier-Kolonie, die Transvaal en (Suid-) [[Rhodesië]] gewerk. Naas die reedsgenoemde ambagshuise, het Baker wetenskaplaboratoriums, groot administrasiekoste en die verandering en vergroting van die Goewerneurswoning in Kaapstad ontwerp.
 
Baker se grootste argitektoniese geleenthede het hulself voorgedoen na die [[Unie van Suid-Afrika]] in [[1908]] betwis was. In [[1909]] het hy die [[Pretoria]]-stasie ontwerp en in 1910 die [[Uniegebou]] op Meintjieskop in Pretoria - sy grootste monumentprestasie. Hierdie geboue kroon sy Suid-Afrikaanse loopbaan en het sedertdien die karakter van [[Suid-Afrika]]anse argitektuur beïnvloed.
 
Vir die Uniegbou het Baker opdrag gekry op 'm administrasiegebou vir die nuwe Unie te skep. Hy het gepoog om met die eenvoudigste elemente 'n baie ruim en eenvormige indruk te skep. Die terrein waarop die gebou gebou sou word, 'n plato, verdeel deur 'n laagte, het Baker aan die amfiteaters in Griekeland herinner en hy het dieselfde styl op sy ontwerp vir die Uniegebou toegepas, sodat sy gebou twee groot kantoorvleuels gehad het wat gekoppel is deur 'n boogvormige gebou met 'n suilegang.
 
Hy het sover moontlik slegs materiaal gebruik wat in Suid-Afrika vervaardig was - iets wat twintig jaar vroeër ondenkbaar was. In teenstelling met die eenvoudige landstaal wat hy vir tuis- en kerkwerk gebruik het, het hy hier in 'n klassieke medium gewerk en 'n nuwe soort vorstelike argitektuur begin wat na [[Indië]], [[Kenia]] en ander dele van [[Afrika]] versprei het. Later, in 1912, het hy die Suid-Afrikaanse Instituut vir Mediese Navorsing in [[Johannesburg]] ontwerp - miskien sy mooiste gebou.