1922-staking: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
RAM (besprekings | bydraes) →Die toetrede van die Afrikaner tot die myne: skakels ingevoeg |
|||
Lyn 3:
===Die toetrede van die Afrikaner tot die myne===
Die Afrikaner was voor die uitbreek van die [[Tweede Vryheidsoorlog]] in 1899 hoofsaaklik plattelands gevestig en het ’n bestaan as boer gemaak. Saam daarmee het ’n konserwatiewe en tradisionele lewenstyl gepaard gegaan. Die Tweede Vryheidsoorlog het hierdie vreedsame lewensstyl vir altyd verander. Plase is stelselmatig deur die oorlog vernietig en families is uitmekaar geskeur. Hierdie
Die mynbedryf was egter in die hande van Engelse. Die hoogste poste as ook deur Engelse beklee. Swart mense het die ongeskoolde werk gedoen. Die mynhuise was aanvanklik huiwerig om Afrikaners in diens te neem omdat hulle ’n onbekende faktor was. As Afrikaners werk kon kry, dan was dit gewoonlik ongeskoolde werk, wat swak betaal was. Engelse het blatant teen Afrikaners gediskrimeneer. Afrikaners is in die laagste poste geplaas en het dieselfde vergoeding ontvang as die Swartes.
Veral na die uitbreek van die
Aanvanklik het die Afrikaners 'n klein minderheid gevorm op die myne, maar hulle getalle het vinnig gegroei en het hulle later 'n meerderheid begin vorm. Om beter wersvoorwaardes te beding, het hulle aangesluit by die Mynwerkersunie, die grootste mynvakbond van daardie tyd. Die grotendeels Engelse karakter van die vakbond het ook begin verander namate die getal Afrikaanse lede toegeneem het. E.S. Hendricks was ’n Afrikaner in ’n prominente posisie, naamlik as adjunk-hoofsekretaris van die Mynwerkersunie, en T.C. Visser was erepresident. In die begin van die twintigerjare het die Afrikaners selfs die meerderheid lede van die Mynwerkersunie gevorm, alhoewel die bestuur nog steeds merendeels Engelse was.
| |||