Die Afrikaanse BewegingTaalbeweging was aanvanklik nie gekant teen Nederlands as kultuurtaal nie. Hierdie beweging was aanvanklik ook nie van plan om Nederlands met Afrikaans te vervang nie. Die bedoeling was om Afrikaans naas Nederlands in Suid-Afrika te handhaaf om op hierdie manier beter in staat te wees om die verengelsing van die Afrikaners teë te hou. Met die erkenning van Afrikaans op 8 Mei [[1925]] was die bedoeling ook nie dat Afrikaans Nederlands moes vervang nie. Wet 9 van 1925 het bepaal dat Afrikaans aan Nederlands gelyggestel is.
In die praktyk het dit anders verloop. Die Afrikaanse BewegingTaalbeweging het 'n "taalstryd" geword en die stryd was gevoer teen die [[Nederlandse BewegingTaalbeweging]]. Nederlands is op alle moontlike terreine beveg en doodgedruk. Die taal moes die land uitgenoender word.
Kenmerkend van die Afrikaanse BewegingTaalbeweging is dat die meeste van sy ondersteuners laaggeskoolde plattelanders was. Hierdie groep het hoë waarde geheg aan die "taal as simbool", saam met die vlag en volkslied. Die waarde van die "taal as instrument" of die gebruikswaarde van die taal, (aantal boeke, tydskrifte, koerante, musiek, ens.) was as minder belangrik beskou. Vir die [[Nederlandse BewegingTaalbeweging]] was die waarde van die "taal as instrument" baievan belangrikbesondere waarde.
