Die outonomie van die noordelike Baskelandprovinsies het tot 'n einde gekom tydens die [[Franse Rewolusie]]. Sentralisering van regering is geïmplementeer en alle voorregte wat onder die ''Ancien Régime'' (Frans: "ou bedeling") vergun is, is afgeskaf. Dit was vir die noorde die einde van die ''fueros''. In die Suide is die mag van die fuerosvorste deur die handelsklasse bestry wat dit gesien het as 'n remskoen op ekonomiese ontwikkeling.
In die eerste van die Carliste-opvolgingsoorloë tussen Isabella II van Spanje en haar oom Carlos, het die twee troonopvolgers verskil oor die voortsetting van die fuerosvorste. Die fuerosvorste is ironies genoeg deur die tradisionaliste, en nominaal absolutistiese, Carliste ondersteun, terwyl die grondwetlike magte daarteen gekant was. Die suidelike Baskelandprovinsies, insluitend Navarra, het aktief deelgeneem aan die rebellies om Carlos, die manlike opvolger, tot die troon te verhef. HyhetHy het aan hulle beloof het dat hy die Baskiese foral''fueros''-stelsel sou beskerm, en sy opvolgers na hom. Uit vrees dat hulle hulle selfregering of fuerosvorste onder 'n moderne, liberale grondwet sou verloor, het die Baske van Spanje by die traditionalistiese leër aangesluit, wat weer grootliks deur die regerings van die Baskiese provinsies gefinansier is. Isabella se leër is weer deur Britse, Franse en Portugese magte en hulle regerings ondersteun. Die Ierse legioen (Tercio) is so te sê uitgewis deur die Baske in die Slag van Oriamendi.
Verskille het naderhand tussen die amptelike en Navarraese (Bask-gegronde) partye in die Carliste-kamp ontstaan. Laasgenoemde het 'n vredesverdrag onderteken waarvolgens die Spanjaarde Baskiese se selfregering sou erken. Spanje se onvermoë om die belofte na te kom, het gelei tot die uitbreek van die Tweede Carliste Oorlog-oorlog, wat op soortgelyke wyse geëindig het.
Baskiese vryhede vervat in die foruak is geleidelik in dié eeu afgeskaf.
