Die gebrek aan `n doeltreffende vervoerstelsel in die Kolonie het baie daartoe bygedra om die vooruitgang op handelsgebied te strem. Daar was geen goeie paaie of brûe nie; vervoer moes deur middel van die ossewa, wat slegs ongeveer 29 km per dag kon aflê, geskied. Die bou van goeie paaie is in die veertigerjare begin as gevolg van die pogings van John Montagu, die Koloniale Sekretaris, en Andrew Geddes Bain. Vir hierdie doel is padrade in 1843 gestig, wat `n plaaslike belasting kon hef. `n Goeie, harde pad is van Kaapstad oor die sanderige Kaapse Vlakte na Stellenbosch aangelê. Met die hulp van bandiete-arbeiders is paaie deur die bergpasse aan die kus gebou. Sir Lowryspas, Bainskloofpas en die [[Montagupas]] het vervoer na die binneland deur middel van die poskoetse vergemaklik. Daar is toe nog nie met die aanlê van spoorweë begin nie. Teen 1870 was daar slegs 96,558 km spoorlyn aangelê, wat Kaapstad met Wynberg en Wellington verbind het. Vervoer oor land was werklik onbevredigend in so `'n tgestrekteuitgestrekte Kolonie. Verbindinge was egter beter. Die Bataafse regering het `n posstelsel ingevoer waarby Hottentot-hardlopers gebruik is om pos tussen die drosdye in 1805 te vervoer. In 1834 het `n weeklikse posdiens deur middel van die poskoets gevolg. Meer briewe is versend en die gebruik van posseëls is ingestel. In 1864 is pennieseëls in die hele Kolonie gebruik. Om sakeredes is `n beter verbindingsmiddel, naamlik die telegraaf, in 1860 ingestel wat Kaapstad met Simonstad verbind het. Dit het die handel in 1864 werklik baie aangehelp toe die telegraaflyn Grahamstad bereik het. Uiteindelik het die Kaap ook kabelverbindinge met Brittanje en die Ooste gekry. Die seeverbindinge met Europa het lank van die stadige seilskepe wat tussen Brittanje en Indië gevaar het, afgehang. Die seereis tussen Londen en Kaapstad het dikwels langer as honderd dae geduur. Later het die gebruik van stoom baie daartoe bygedra om seereise te versnel. Die '''Enterprise''', die eerste stoomskip wat Suid-Afrika bereik het, het die reis in 1825 binne agt-en-vyftig dae afgelê. Teen 1868 is daar `n veertiendaagse posdiens tussen Brittanje en die Kaap ingestel, waar die seereis in ongeveer veertig dae voltooi kon word. Die vinnige toename in die omvang van die in- en uitvoerhandel in die vyftigerjare het vereis dat Kaapstad van doeltreffender hawegeriewe voorsien moes word. Alhoewel daar jaarliks ongeveer `n duisend skepe Tafelbaai aangedoen het, het die hawe net `n hawehoof gehad. In 1860 is `n begin gemaak met die oprigting van `n breekwater en dokke. Die werk is in 1869 voltooi, dieselfde jaar waarin die Suezkanaal geopen is. Alhoewel die skepe op pad na Indië van die roete deur Suez gebruik gemaak het, het Kaapstad sy belangrikheid as hawe behou as gevolg van die ontdekking van diamante en die groot invoer van masjinerie wat by Kimberley benodig is. Kaapstad het toe werklik die '''Poort na Suid-Afrika''' geword. Intussen is vuurtorings langs die kus opgerig, soos byvoorbeeld in 1842 by Mouillepunt en in 1849 by Kaap Agulhas.
