Wolwedansdam: Verskil tussen weergawes

Die lagune aan die mond van die Groot-Brakrivier lê ongeveer halfpad tussen George en Mosselbaai. Die getymeer was reeds ekologies versteur lank voordat die Wolwedansdam stroom op gebou is. Die mens het reeds in die 19de eeu die mond daarvan kunsmatig oopgestoot om oorstromings van laaggeleë geboue en landerye te probeer voorkom.

Toe daar besluit is om die Wolwedansdam te bou, het die Departement van Waterwese die Groot-Brakrivier Omgewingskomitee (GOK) in die lewe geroep om ‘n omgewingstudie uit te voer met die doel om ‘n bestuursplan vir die lagune te ontwikkel. Die GOK het bestaan uit lede van die Departement self, die Munisipaliteit van Groot-Brakrivier, die Eiland-huiseienaars, die Hoofdirektoraat Natuur- en Omgewingsbewaring van die Kaapse Provinsiale Administrasie en die WNNR.

Die studie het getoon dat, deur versigtig gebruik te maak van die een miljoen kubieke meter water wat jaarliks deur die Wolwedansdam aan die lagune toegewys is, tesame met die bykomende meganiese oopstoot van die mond, ‘n situasie kan ontstaan wat die lagune tot voordeel sal strek. As gevolg van die inisiatief wat deur die Departement aan die dag gelê is om die publiek d.m.v. die GOK te betrek, is die bestuursdoelwitte vir die lagune ontwikkel en maatreëls ingestel waardeur die omgewingsbewaring van die lagune verseker sal word.

Die bestuursplan is gedurende 1991/92 onder toesig van die GOK geïmplementeer. Daarna het dit die verantwoordelikheid van die Munisipaliteit van Groot-Brakrivier geword om die plan na gelang van die behoeftes in werking te stel. Beheerde vrystelling van water uit die dam sal die meganiese oopstoot van die sandbank by die monding vergemaklik, die bodem van die lagune van tyd tot tyd uitspoel en dit gedurende droogtes van water voorsien. Daarbenewens sal die dam vloedspitse kan afplat en dus ook moontlike vloedskade aan die eiendomme op die Eiland kan verminder.