Wysiging soos op 21:35, 15 November 2010 wysig JMK (besprekings \| bydraes) 12 740 edits sp ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 12:31, 21 November 2010 wysig maak ongedaan JMK (besprekings \| bydraes) 12 740 edits →‎Ondersteuning vir die Ontvange teks: vertaal onderst par Nuwer wysiging →
Lyn 43: Die meerderheid skrifkritiese geleerdes sedert die laat 19de eeu, het ‘n [[Tekskritiek#Eklektisisme\|eklektiese]] benadering tot die Griekse Nuwe Testament gevolg; met die grootste gewig wat aan die vroegste behoue manuskripte verleen is, wat oorwegend [[Alexandrynse skrifbewoording\|Alexandryns]] van aard is; met gevolglik ‘n eklektiese Griekse teks wat in om en by 6 000 gevalle van die Ontvange teks afwyk. ‘n Opsienbare minderheid van teksgeleerdes egter, handhaaf die voorrang van die [[Bisantynse skrifbewoording]]; en verkies gevolglik die "Meerderheidteks". Geen skool in [[Tekskritiek\|tekstuele geleerdheid]] is tans apologete vir die voorrang van die Ontvange teks nie; alhoewel hierdie standpunt steeds aanhangers onder die [[Slegs-Koning-James-beweging]] het, asook ander [[Protestant]]se groepe wat ‘n antagonisme jeens die hele skrifkritiese dissipline koester — soos toegepas op die Heilige Skrif; en wantrouig is oor enige afwykings van [[Protestantse Reformasie\|Reformasie]]tradisies. ==Ondersteuning vir die Ontvange teks == [[Lêer:Textus receptus.jpg\|thumb\|Geannoteerde weergawe van die Ontvange teks deur Scrivener]] Frederick von Nolan, ‘n 19de eeuse historikus en Griekse en Latynse geleerde, het 28 jaar gewy aan ‘n onderneming om die Ontvange teks na apostoliese oorspronge terug te voer. Hy was ‘n oortuigde advokaat vir die voorrang van die Ontvange teks bo alle ander uitgawes van die Griekse Nuwe Testament, en het aangevoer dat die eerste redakteurs van die gedrukte Griekse Nuwe Testament hul tekskeuses doelmatig uitgevoer het na gelang van dié tekste se voortreflikheid, terwyl ander tekstipes eweneens verontagsaam is weens hul minderwaardigheid. <blockquote> Dis nie te veronderstel dat die oorspronklike redakteurs van die (Griekse) Nuwe Testament ten volle onplanmatig met die seleksie van daardie manuskripte omgegaan het, waaruit die teksvorm van hul gedrukte weergawes ontleen is nie. Uit die vervolg sal dit blyk, dat hulle nie allerweë onkundig oor twee manuskripklasse was nie; een wat die teks bevat wat ons van hulle oorgeneem het; en die ander daardie teks wat deur M. Griesbach aanvaar is.<ref name="text-types">''’n Ondersoek na die Integriteit van die Griekse Vulgaat, of Ontvange teks van die Nuwe Testament; waarvolgens die Griekse Manuskripte herklassifiseer word; die Integriteit van die Aanvaarde Teks regverdig word; en die Onderskeie Strofes teruggevoer word na hul Oorsprong'' (Londen, 1815), [http://mountainretreatorg.net/classics/inquiry1.html ch. 1]. Die vervolg wat in die teks vermeld word is von Nolan se ''Aanhangsel tot ‘n Ondersoek na die Integriteit van die Griekse Vulgaat, of Ontvange teks van die Nuwe Testament; met inbegrip van die Regverdiging van die Beginsels aangewend ter Ondersteuning'' (Londen, 1830).</ref> </blockquote> Rakende Erasmus het von Nolan gemeld: <blockquote> Laat dit verder nie veronderstel word, tot afbreuk van Erasmus se groot onderneming, dat hy danksy ‘n gelukskoot reg was nie. Sou hy bloot onderneem het om die oorgelewerde tradisie van die Heilige Skrif te bestendig, sou hy soveel gedoen het as wat van hom verwag kon word, en oorgenoeg om die kleinlike pogings te beskaam van diegene wat vergeefs gearbei het om op op sy ontwerp te verbeter. [...] Met betrekking tot Manuskripte, is dit onbetwisbaar dat hy vertroud was met elke variëteit wat aan ons bekend is, deur hulle onder te verdeel in twee hoofklasse, waarvan een ooreenstem met die Complutensiese uitgawe, en die ander met die Vatikaanse manuskrip. En hy het die gronde onomwonde uitgelig waarvolgens hy die een geaksepteer en die ander verwerp het.<ref name="varieties">''ibid.'', [http://mountainretreatorg.net/classics/inquiry5.html ch. 5]</ref> </blockquote> Die Ontvange teks is deur [[John William Burgon]] verdedig in sy ''The Revision Revised'' (1881), en ook deur Edward Miller in ''A Guide to the Textual Criticism of the New Testament'' (1886). Burgon het sy argumente aangevul met die mening dat die [[Kodeks Alexandrinus]] en [[Kodeks Ephraemi]], ouer was as die [[Kodeks Sinaiticus\|Sinaiticus]] en [[Kodeks Vaticanus Graecus 1209\|Vaticanus]]; en ook dat die [[Peshitta]]-vertaling na Siriakies (wat die Bisantynse teks ondersteun), in die 2de eeu ontstaan het. Miller se argumente ten gunste van strofes in die Ontvange teks was van dieselde aard.<ref>Edward Miller, ''A Guide to the Textual Criticism of the New Testament'' (The Dean Burgon Society Press: 2003), pp. 30-37. 57-59.</ref> Nietemin het beide Burgon en Miller geglo dat, ten spyte van die Ontvange teks se voortreflikheid bo die Alexandrynse teks, dit nogtans by sekere strofes kortgekom het indien die manuskriptradisie van die Bisantynse teks in oorweging geneem word. Op hierdie punt is hulle weer deur [[Edward F. Hills]] gekritiseer. Hills voer aan dat die beginsel dat God waarheid handhaaf deur skriftuurlike openbaring, noodwendig impliseer dat God ‘n bewaarde transmissie van die korrekte geopenbaarde teks moet verseker, wat tot die bybelvertaling en –drukwerk van die Reformasie-era sou voortduur. Vir Hills, is die doelwit van bybelse geleerdheid om die spesifieke lyn te identifiseer van bewaarde transmissie waardeur God is acting; ‘n lyn wat hy identifiseer met die spesifieke opeenvolging van manuskripkopieëring, tekstuele korreksie en drukwerk, wat volvoer is in die Ontvange teks en die Koning James-bybel. Hills voer aan dat die beginsel van bewaarde transmissie deur voorsienigheid borgstaan dat die gedrukte Ontvange teks die naaste teks sal wees aan die Griekse outograwe; gevolglik verwerp hy strofes van die meerderheid Bisantynse teks wat nie deur die Ontvange teks gehandhaaf word nie. Hy kom selfs tot die gevolgtrekking dat Erasmus deur voorsienigheid gelei moes wees toe hy die Latynse Vulgaatstrofes in sy Griekse teks ingevoer het;<ref>Edward F. Hills, ''King James Version Defended!'', pp. 199-200.</ref> en argumenteer selfs ten gunste van die outentisiteit van die Comma Johanneum.<ref>Edward F. Hills, ''King James Version Defended!'', pp. 209-213.</ref> <blockquote> Aldus word die ware teks nie slegs gevind in die teks van die meerderheid van Nuwe Testamentiese manuskripte nie, maar meer spesifiek in die Ontvang teks en in getroue vertalings van die Ontvange teks, soos die Koning James-weergawe. In kort verteenwoordig die Ontvange teks die Godsbeskikte weergawe van die meerderheidteks.<ref>[http://www.febc.edu.sg/VPP12.htm A History of my Defence of the King James Version]</ref> </blockquote> Hills was die eerste tekskritikus om die Ontvange teks te verdedig. Alhoewel ander die Ontvange teks per se verdedig het, was hulle òf nie erkende tekskritici nie (bv. Theodore Letis en David Hocking) òf was hul werke nie op ‘n geleerde vlak nie (bv. Terence H. Brown of D. A. Waite).<ref>Daniel Wallace, ''The Majority Text Theory: History, Methods, and Critique'', in: ''The Text of the New Testament in Contemporary Research'', [[William B. Eerdmans Publishing Company\|Wm. Eerdmans]] 1995, p. 301.</ref> ==Notas==

Oorgelewerde Griekse teks: Verskil tussen weergawes