Spinnekop: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Lyn 30:
== Liggaamsverdeling ==
Die liggaam van die spinnekop bestaan, net soos die van die krap, uit twee dele, nl. die kopborstuk (kefalotoraks) en 'n agterlyf (abdomen). Uitwendig lyk dit nie of hierdie dele gesegmenteerd is nie. Die kop en borsstuk het vergroei om die kopborsstuk te vorm. Dit is gewoonlik die kleinste deel van die liggaam. Voor, in die middel daarvan, is twee kaak kloue, een aan elke kant van die mondopening. Hiermee vang en druk die spinnekop sy prooi fyn om dit te eet. Die prooi word met gif uit die kaakkloue verlam of gedood. Die gifkliere is in die kopborsstuk geleë. Die agterlyf is gewoonlik die grootste deel van die liggaam. Aan die onderkant daarvan, kort agter die kopborstuk, is die asemhalingsopeninge en aan die agterkant sit die spintepels. Hierdie ses klein uitsteekseltjies bring sydrade voort waarmee spinnekoppe hul webbe spin. By sommige spinnekopsoorte is die agterlyf met 'n steeltjie aan die kopborstuk verbind.
=== SKELET ==========
Die eksoskelet van die kopborsstuk is sterk en onbuigbaar, behalwe by die dele waar beweging nodig is, bv. litte van die pote. Hierdie onbuigbare skelet is gewoonlik chitienagtig. Die eksoskelet van die agterlyf is egter sag en leeragtig. Dis ook gewoonlik met hare bedek. Die spinnekop moet dus vervel na mate hy groei omdat sy skelet nie kan rek nie.
====BEWEGINGSORGANE ==========
Spinnekoppe het vier paar gelede looppote wat almal eenders lyk. Hulle is aan die onderkat van die kopborsstuk vasgeheg. By die webspinner eindig elke poot in twee of drie klein kloutjies. Hierdie kloutjies vorm kammetjies by die agterste pote en lê die sydrade neer wanneer die web gespin word. Die sydraadjies word as't ware uit die spintepels gekam wanneer die web gespin word. Hierdie kloutjies kom nie voor by spinnekoppe wat nie webbe spin nie. Die hare op die pote van sommige soorte spinnekoppe die as 'n tassintuig wat gevoelig is vir aanraking.
====ASEMHALINGSORGANE ==========
Die asemhalingsorgane van spinnekoppe word boeklonge genoem. Elke boeklong bestaan uit 'n aantal hol voue waarin bloed sirkuleer. Hierdie voue lyk baie soos die blaaie van 'n boek - van waar die naam BOEKLONGE. Die boeklonge open na buite deur die spleetvormige asemhalingsopeninge op die agterlyf waarvan daar twee of vier kan wees. Lug kom by hierdie openinge in en sirkuleer tussen die bloedgevulde voue deur sodat gaswisseling kan plaas vind. Op hierdie mannier word suurstof uit die lug opgeneem en koolstofdioksiet afgegee - dit is wat met GASWISSELING bedoel word.
==== OË ==========
Die meeste spinnekoppe het agt enkelvoudige oë wat naby die voorpunt, bo-op die kopborsstuk geleë is. Die ogies is gewoonlik in twee rye van vier elk gerangskik. Spinnekoppe sien egter baie swak, die meeste soorte kan skaars 200mm ver sien. Die romanspinnekop storm bv. nie doelbewus op 'n mens af nie, Maar hardloop eerder na die donkerte van jou skaduwee toe. Spinnekoppe is egter baie gevoelig vir trillings, veral die wat deur 'n prooi wat in 'n web vasgevang is , veroorsaak word. In Suid-Afrika is daar slegs een soort spinnekop waarvan die gif vir die mens dodelik kan wees nl. die knopiespinnekop. Die gif is ongeveer vier keer sterker as die van 'n kobra, maar baie minder gif word gevorm.
Slaan meer oor spinnekoppe na in die boek SPINDERS OF SOUTHERN AFRICA deur YATES (1968)
{{Saadjie}}
| |||