Kerngeneeskunde: Verskil tussen weergawes

'''Kerngeneeskunde''' is 'n tak van geneeskunde wat die kerneienskappe van materie vir diagnose en terapie gebruik. Baie prosedures in kerngeneeskunde gebruik farmaseutiese middels wat met radionukliede gemerk is. In diagnose word radioaktiewe stowwe aan pasiënte toegedien en die straling wat uitgestraal word gemeet. Die meeste van die diagnostiese toetse behels die vorm van 'n beeld deur 'n gammakamera. Die proses staan ook as '''flikkergrafie''' of '''sintografie''' bekend. Ander diagnostiese toetse gebruik toetspenne<!--ander moontlikhede is peilstif, sonde, voelstafie ens probes--> om metings van liggaamsdele te bekom, of tellers vir die metings van monsters wat van 'n pasiënt afkomstig is. In terapie, word radionukliede toegedien om siektetoestande te behandel of vir pynverligting. Toediening van [[Jodium|Jodium-131]] word byvoorbeeld baie keer gebruik vir die behandeling van hipertireose (oormatige skildklierwerking) en skildklierkanker.

 

 

Sedert die ontdekking daarvan in [[1896]] deur [[Henri Bequerel]], word [[radioaktiwiteit]] deur die meeste mense met agterdog bejeën en geassosieer met kernbomme en die nadelige effekte van bestraling. Wat dikwels uit die oog verloor word, is dat die vreedsame gebruik van radioaktiwiteit tot groot voordeel van die mensdom ingespan kan word.

 

== Agtergrond ==