Eigengrau
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Eigengrau, ook Eigenlicht ("eie grys" of "eie lig") oftewel Eigenrauschen ("self-geruis"), is die kleur wat 'n mens in volkome donkerte sien. Die woord is in 1860 deur Gustav Theodor Fechner geskep.[1] Hy het opgemerk dat die sensitiwiteit van die oog in baie sterk of in baie swak lig afwyk van die waardes wat deur Fechner se wet voorspel word.[2]
Eigengrau kom helderder voor as 'n swart voorwerp onder normale beligting. Dit is te danke aan die feit dat die persepsie van kontras meer belangrik as die werklike helderheid.[3] Die naghemel, byvoorbeeld, verskyn donkerder as Eigengrau, omdat die sterre 'n sterk kontras verskaf. 'n Suiwer swart sensasie is dus slegs moontlik waar daar 'n kontras met 'n helder wit verwysing bestaan, soos Ewald Hering in 1874 beskryf.[4]
Die oorsaak van die Eigengrau verskynsel word gevind in die aksiepotensiale van die optiese senuwee, wat moontlik veroorsaak word deur 'n tipe "agtergrondgeruis" van die retina, wat nie deur die senuweestelsel onderskei kan word van die uitwerking van fotone nie.[5][6] Hierdie "agtergrondgeruis" word moontlik deur termiese isomerisasie van die ligsensitiewe pigment Rodopsien veroorsaak,[1][7] maar daar bestaan ook ander hipoteses.[1]
Die lae sensitiwiteit van die oog by laer ligintensiteit is deur Hermann von Helmholtz gesien as 'n gevolg van die oneweredigheid van die Eigengrau.[2]
Die konsep Eigenrauschen word ook in andere kontekste, byvoorbeeld in die akoestiek, gebruik. 'n Analogie daartoe kan in fotoselle gevind word, veral by die geruis wat voorkom in die sensore van digitale kameras.
Verwysings wysig
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Jan Dirk Blom (8 Desember 2009). A Dictionary of Hallucinations. Springer. pp. 170–. ISBN 978-1-4419-1223-7.
- ↑ 2,0 2,1 Hermann vonHelmholtz: Die Störung der Wahrnehmung kleinster Helligkeitsunterschiede durch das Eigenlicht der Netzhaut.
- ↑ Wallach, Hans (1948). "Brightness Constancy and the Nature of Achromatic Colors". Journal of Experimental Psychology. 38 (3): 310–324. doi:10.1037/h0053804. PMID 18865234.
- ↑ Werner Backhaus, Reinhold Kliegl, John Simon Werner (1. Januarie 1998). Color Vision: Perspectives from Different Disciplines. Walter de Gruyter. pp. 188–. ISBN 978-3-11-015431-3.
{{cite book}}: Gaan datum na in:|date=(hulp)AS1-onderhoud: meer as een naam (link) - ↑ Barlow, Horace (1972). "Dark and Light Adaptation: Psychophysics.". Visual Psychophysics. New York: Springer-Verlag. ISBN 0-387-05146-5.
- ↑ Barlow, Horace (1977). "Retinal and Central Factors in Human Vision Limited by Noise". Vertebrate Photoreception. New York: Academic Press. ISBN 0-12-078950-7.
- ↑ Baylor, D. A.; Matthews, G; Yau, K.-W. (1980). "Two components of electrical dark noise in toad retinal rod outer segments". The Journal of Physiology. 309: 591–621. PMC 1274605. PMID 6788941.