Stavudien
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
|
|
Vrywaring: Die mediese inligting verskaf op Wikipedia dien slegs as 'n riglyn en dra geen waarborg van feitelike korrektheid nie. Enige vrae of klagtes oor u persoonlike gesondheid behoort na 'n dokter verwys te word. |
Stavudien (algemeen bekend as d4T, chemies 2′,3′-didehidro-2′,3′-dideoksitimidien) behoort tot die klas teenretrovirale middels bekend as nukleosied trutranskriptase remmers (NRTI), wat die ensiem trutranskriptase blokkeer, 'n ensiem wat onmisbaar is vir virusvoortplanting.
Blou=stikstof
Rooi=suurstof
Swart=koolstof en koolstofbindings
Wit=waterstof
Gebruike
wysigStavudien word gebruik as deel van 'n hoogs-aktiewe antiretrovirale terapie (HAART) vir die behandeling van MIV tipe 1 of 2. Dit kan ook gebruik word vir HIV-voorkoming na 'n naaldprikbesering of ander potensiële blootstelling.[1] Dit is egter nie 'n eerstelynbehandeling nie.
Volwassenes behoort 'n dosis van 30 mg tweekeer daagliks per mond te neem.
Geskiedenis en koste
wysigStavudine is eerste keer in 1966 beskryf en in 1994 in die Verenigde State goedgekeur.[2] Dit is beskikbaar as 'n generiese medikasie. Die groothandelskoste in die ontwikkelende wêreld is 1,86 tot 5,40 VSD per maand.[3] Die Wêreldgesondheidsorganisasie beveel aan dat die gebruik daarvan verminder word weens newe-effekte.
Newe-efekte
wysigAlgemene newe-effekte sluit in hoofpyn, diarree, braking, uitslag, en perifere senuweeprobleme. Erge newe-effekte sluit in hoë bloedlaktaat, pankreatitis, en 'n vergrote lewer. Dit word gewoonlik nie aanbeveel tydens swangerskap nie.
Farmakokinetika
wysigAbsorpsie
wysigStavudien toon vinnige absorpsie en goeie orale biobeskikbaarheid (F=0.86).
Verspreiding
wysigStavudien bind nie aan proteïene in die bloed nie.
Metabolisme
wysigDie uitskeiding van stavudien word minimaal beïnvloed deur lewermetabolisme. Oksidasie en glukuronidasie produseer 'n paar metaboliete.
Stavudien word meestal in die uriene uitgeskei, meestal in onveranderde vorm.
Verwysings
wysig- ↑ "Stavudine Monograph for Professionals - Drugs.com". www.drugs.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 September 2019. Besoek op 11 April 2018.
- ↑ Fischer, Janos; Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery (in Engels). John Wiley & Sons. p. 505. ISBN 9783527607495. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 September 2017.
- ↑ "Stavudine". International Drug Price Indicator Guide. Besoek op 30 November 2016.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
