Stemhebbendheid

Stemhebbendheid is 'n begrip in die fonetiek wat die rol wat die stembande speel tydens die uitspreek van klanke beskryf. Stemhebbend beteken dat die stembande sluit en die lugstroom uit die longe dit oop dwing wat 'n vibrasie veroorsaak. Die stemlose klanke word met 'n oop glottis uitgespreek sodat die lug vrylik deur die spraakkanaal kan beweeg.

Stemhebbende klanke is in meeste tale sonorante: klinkers sowel as Nasale ([m, n, ŋ]), Liquide ([r, l]) en approksimante ([ʋ, j, w]). In baie tale bestaan daar ook stemhebbende obstruente ([b, d, g, v, z, ʒ]).

As 'n mens tydens die uitspraak van 'n stemhebbende klank 'n mens se hand op die keel plaas voel 'n mens die vibrasie van die stembande terwyl daar by stemlose klanke geen vibrasie is nie.