Transsiberiese Spoorlyn
Die Transsiberiese Spoorlyn (Russies: Транссибирская магистраль of Транссиб) verbind Moskou in die weste en Wladiwostok in die ooste, en dus Europese Rusland met die Russiese Verre-Ooste. Baie stede in Siberië, soos Petropawlofsk-Kamtsjatski, kan nie per pad bereik word van ander Russiese of Asiatiese stede nie en die beste manier om Siberië te verken is met dié spoorlyn.
Roetes
wysigDie Transsiberiese Spoorlyn is 9 259 km lank,[1] strek oor sewe tydsones en die trein ry ’n paar dae lank van die een punt na die ander. Dit het tweedeklas-kompartemente met vier slaapbanke, eersteklas-kompartemente met twee slaapbanke en ’n eetwa. Stede wat nie aan die spoorlyn lê nie, kan per lug bereik word.
’n Tweede spoorlyn, die Chinees-Oosterse Spoorlyn, verbind Rusland met China en verskaf ’n korter roete na Wladiwostok. Dit volg die roete van die Transsiberiese lyn tot by Tarskaja (sowat 1 000 km oos van die Baikalmeer). Van daar af loop dit suidoos na China en uiteindelik na Beijing voor dit net voor Wladiwostok weer by die hoofroete aansluit.
’n Derde roete is die Transmongoolse Spoorlyn, wat die roete van die Transsiberiese lyn volg tot by Oelan Oede aan die Baikalmeer. Van daar af loop dit suid na Oelaan-Baatar en uiteindelik suidoos na Beijing.
In 1991 is ’n vierde roete geopen wat verder noord loop. Dis bekend as die Baikal-Amoer-hooflyn en breek weg van die Transsiberiese lyn by Tajsjet, ’n paar honderd kilometer wes van die Baikalmeer. Daarna loop dit noord van die meer verby, oor die Amoerrivier by Komsomolsk aan die Amoer (noord van Chabarofsk) tot by die Stille Oseaan.
Geskiedenis
wysigDie plan om die destydse Russiese hoofstad, Sint Petersburg, met die hawestad Wladiwostok te verbind is deur tsaar Aleksander II goedgekeur. Sy seun, Aleksander III, het toesig gehou oor die bou daarvan.
In Maart 1891 het die toekomstige tsaar Nikolaas II die Verre-Oosterse deel van die spoorlyn geopen op ’n besoek aan Wladiwostok.
In dié tyd is die bou van die spoorlyn aan bande gelê deur ’n gebrek aan behoorlike vervoer in die streek self, asook tussen Siberië en die res van Rusland. In 1898 het die eerste trein Irkoetsk en die oewers van die Baikal bereik.
Die Transsiberiese Spoorlyn is steeds die belangrikste vervoerstelsel in Rusland.
Verwysings
wysig- ↑ GOS-spoorlynrooster, roete No. 002, Moskou-Wladiwostok, Augustus 2009.
Bronne
wysig- Marks, S.G. (1991). Road to Power: The Trans-Siberian Railroad and the Colonization of Asian Russia, 1850–1917. New York. ISBN 0-8014-2533-6.
{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link) - Faulstich, Edith. M. "The Siberian Sojourn" Yonkers, N.Y. (1972–1977)
- Thomas, Bryn (2003). The Trans-Siberian Handbook (6de uitg. uitg.). Trailblazer. ISBN 1-873756-70-4.
Eksterne skakels
wysig- Reisgids met foto's, ens. (moralesrojas.es/Transiberiano) Geargiveer 8 Junie 2013 op Wayback Machine
- The Trans-Siberian Railway: Web Encyclopedia Geargiveer 24 Januarie 2007 op Wayback Machine
- Siberian Expedition-webtuiste
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
