Triode

Triode

Subklas van	Vakuumbuis, Elektroniese komponent
Ontdek deur	Lee de Forest, Robert von Lieben
Ontdekkingsdatum	1906
Gebruike	termionise emissie

'n Triode is 'n elektronbuis met drie elektrodes en die eerste aktiewe elektroniese komponent wat dit moontlik gemaak het om 'n versterker te bou. 'n Triode kan geïnterpreteer word as 'n verlenging van 'n vakuumdiode, waarin 'n derde elektrode in die vorm van 'n rooster, die beheerrooster, tussen katode en anode geplaas word. Die elektron vloei van die verhitte katode na die hoëspanningsanode gaan deur hierdie beheernet en word beïnvloed deur die spanning op hierdie rooster.

Die naam "triode" is ongeveer 1920 deur die Britse fisikus William Eccles geskep, afgelei van die Grieks τρίοδος, tríodos, van tri- (drie) en hodós (pad, weg), wat oorspronklik die plek waar drie paaie ontmoet beteken.

Werking

In teenstelling met 'n vakuumdiode word die elektriese veld rondom die katode by die triode nie net bepaal deur die toegepaste positiewe spanning op die anode nie, maar ook deur die spanning op die beheernet. Hierdie veld beheer die grootte van die katodestroom. Omdat die rooster baie nader aan die katode as die anode is, is 'n veel kleiner spanning nodig om vergelykbare velde te genereer as deur die anodespanning. Om die veldvlak te hou, dws met konstante katode stroom, moet 'n klein verandering van die spanning op die beheernet vergoed word deur 'n groot verandering van die anodespanning. Die verhouding van hierdie veranderinge word versterkingsfaktor (μ) genoem. Dit is nie moeilik om te sien dat die versterkingsfaktor presies die verhouding van die kapasitans "C_gk" C tussen die beheerrooster en die katode is nie, en "C_ak" tussen die anode en die katode.