Tyddeelmultipleksering

Tyddeelmultipleksering (TDM) is 'n metode om onafhanklike seine oor 'n gemeenskaplike seinpad te stuur en te ontvang deur gebruik te maak van gesinchroniseerde skakelaars aan weerskant van die transmissiebaan op so 'n manier dat elke onafhanklike sein slegs 'n breukdeel van die tyd op die baan verskyn in 'n afwisselende patroon. Dit is 'n kommunikasie metode om twee of meer digitale of analoog seine oor 'n gemeenskaplike kanaal te stuur. Dit word gebruik wanneer die bistempo van die transmissiemedium groter is as die bistempo van die sein wat gestuur moet word. Hierdie tipe van sein multipleksering is ontwikkel in telekommunikasie vir telegraafstelsels in die laat 19de eeu maar het later 'n aanvaarde toepassing in digitale telefonie geword gedurende die tweede helfte van die 20ste eeu.

Geskiedenis

Tyddeelmultipleksering was aanvanklik ontwikkel vir gebruik in die veld van telegrafie om verskeie senders gelyktydig oor 'n enkele transmissielyn te stuur. In die 1870's het Émile Baudot 'n tydmultiplekser stelsel ontwikkel wat uit verskeie Hughes telegraafmasjiene bestaan het.

In 1944 het die Britse Weermag die Wireless Set No. 10 gebruik om tien telefoongesprekke gelyktydig oor 'n mikrogolfroete van 80 km te stuur. Dit het die bevelvoerders in staat gestel om met hulle personeel ander kant die Engelse Kanaal te kommunikeer tydens die Tweede Wêreldoorlog.^[1]

In 1953 het RCA Communications 'n 24-kanaal TDM-stelsel operasioneel gebruik om oudio inligting tussen hulle fasiliteit van Broad Straat, New York via die sender by Rocky Point te stuur na hulle ontvanger stasie by Riverhead, Long Island, New York. Die kommunikasie was via 'n mikorgolfstelsel regoor Long Island. Hierdie eksperimentele TDM stelsel was ontwikkel deur RCA Laboratoriums tussen 1950 en 1953.^[2]

Tyddeelmultipleksering (TDM).

In 1962 het ingenieurs van Bell Laboratoriums die eerste D1-kanaal stelsel ontwerp. Die stelsel het 24 analoog spraak kanale omgeskakel na 'n digitale sein en dit via 'n vierdraad koper hooflyn tussen Bell telefoon sentrales gestuur. Elke D1-kanaal het oor 'n bandwydte van 1.544 Mbit/s beskik wat uit 8 000 afsonderlike rame bestaan het. Elke raam het uit 24 grepe bestaan met elke greep wat 'n enkel spraakkanaal verteenwoordig en dus 'n aaneenlopende bistempo van 64 kbit/s het. Die stelsel het dus die vaste posisie van een greep in die raam gebruik om 'n spraakkanaal te identifiseer.^[3]

Tegnologie

Tyddeelmultipleksering word hoofsaaklik gebruik vir digitale seine maar is ook geskik om gebruik te word vir Pulsamplutidemodualsie (PAM) multipleksering waar twee of meer seine of bisstrome oënskynlik gelyktydig gestuur word as twee sub-kanale oor een kommunikasiekanaal, maar fisies maak hulle beurte om die kanaal te gebruik. ^[4] Die werklike tyd word opverdeel in verskeie herhalende tydgleuwe van 'n bepaalde lengte vir elke sub-kanaal. 'n Greep data van sub-kanaal 1 word oor die kommunikasie kanaal versend, dan een greep van sub-kanaal 2, ens. Die TDM stelsel stuur die onderskeie inligting oor in 'n groepering wat as 'n raam bekend staan. 'n Raam bestaan uit 'n tydgeleuf vir een sub-kanaal se inligting plus een tydgleuf wat gebruik word vir sinchronisasie. Daar kan ook 'n foutkorreksie tydgleuf toegeken word as deel van die raam. Nadat die eerste sub-kanaal, foutkorreksie en sinchronisering tydgleuwe inligting gestuur word, word die proses herhaal met 'n nuwe raam wat bestaan uit inligting vir die tweede sub-kanaal, plus foutkorreksie en sinchronisasie tydgleuwe. En so herhaal die proses homself.

Praktiese voorbeelde

Die Plesiochroon Digitale Hiërargie (PDH) stelsel, ook bekend as die Pulskodemodulering (PKM) stelsel, word gebruik vir digitale transmissie waar verskeie telefoon oproepe oor dieselfde vierdraad koper kabel (T-draer) of (E-draer) of optiese veselkabel deur die geskakelde digitale telefoon netwerk gestuur word.
Die Sinchroon Digitale Hiërargie (SDH) netwerk transmissie standaarde wat PDH vervang het.
Die Basiesetempo-koppelvlak (BRI) en die Primêretempo-koppelvlak (PRI) vir Geïntegreerdedienste digitale netwerk (ISDN).
Resource Interchange File Format (RIFF), 'n (WAV) oudio standaard.

TDM is ook uitgebrei na Tyddeelmultitoegang (TDMA) stelsel waar verskeie stasies verbind word met dieselfde fisiese medium, bv. hulle gebruik dieselfde frekwensie.

Voorbeelde is:

Die GSM telefoon stelsel
Taktiese data skakels Link 16 en Link 22 vir militêre gebruik.

Verwysings

↑ Wireless Set No. 10
↑ Sjabloon:Patent
↑ María Isabel Gandía Carriedo (31 Augustus 1998). "ATM: Origins and State of the Art" (in Engels). Universidad Politécnica de Madrid. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2006. Besoek op 23 September 2009.
↑ Kourtis, A.; Dangkis, K.; Zacharapoulos, V.; Mantakas, C. (1993). "Analogue time division multiplexing". International Journal of Electronics. Taylor & Francis. 74 (6): 901–907. doi:10.1080/00207219308925891.

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.

[1] Wireless Set No. 10

[2] Sjabloon:Patent

[carriedo-3] María Isabel Gandía Carriedo (31 Augustus 1998). "ATM: Origins and State of the Art" (in Engels). Universidad Politécnica de Madrid. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2006. Besoek op 23 September 2009.

[Kourtis-4] Kourtis, A.; Dangkis, K.; Zacharapoulos, V.; Mantakas, C. (1993). "Analogue time division multiplexing". International Journal of Electronics. Taylor & Francis. 74 (6): 901–907. doi:10.1080/00207219308925891.

[1]

[2]

[3]

[4]