Albert Kesselring
| Hierdie artikel verwys nie na 'n geldige bron nie. 'n Geldige bron is noodsaaklik, vanweë Wikipedia se verifieerbaarheidsbeleid Indien 'n geldige bron nie binne twee weke vanaf die toevoeging van hierdie sjabloon gevind word nie, mag hierdie artikel verwyder word. (17 Januarie 2020). Verwyder gerus hierdie sjabloon indien 'n geskikte bron toegevoeg word. |
| Taalgebruik moet nagegaan word: Die teks moet vir spelling, sinsbou en woordkeuse nagegaan word. Indien dit nie binne twee weke versorg word nie, mag dit vir verwydering kwalifiseer. |
Albert Kesselring (30 November 1885 - 16 Julie 1960) was 'n Duitse Generalfeldmarschall van die Luftwaffe tydens die Tweede Wêreldoorlog wat daarna aan oorlogsmisdade skuldig bevind is. In 'n militêre loopbaan wat oor die hele wêreldoorloë strek, word Kesselring een van die bekwaamste bevelvoerders van Nazi-Duitsland en een van die hoogs gedekoreerde een van slegs 27 soldate wat die Ridderkruis van die Ysterkruis met eike blare, swaarde en diamante bekroon het.
Kesselring het in 1904 by die Beierse weermag aangesluit as offisierkadet en het in die artillerie-tak gedien. Hy het in 1912 opleiding as ballonwaarnemer voltooi. Gedurende die Eerste Wêreldoorlog het hy op beide die Westelike en Oosterse fronte gedien en is hy by die Algemene Personeel gepos, hoewel hy nie die War Academy bygewoon het nie. Kesselring het na die oorlog in die weermag gebly, maar is in 1933 ontslaan om hoof van die Departement Administrasie by die Reichskommissariaat vir Lugvaart te word, waar hy betrokke was by die herinstelling van die Duitse lugvaartbedryf en die vestiging van die fondamente vir die Luftwaffe, wat van 1936 tot 1938 as stafhoof dien.
Tydens die Tweede Wêreldoorlog het hy die lugmagte beveel in die invalle van Pole en Frankryk, die Slag om Brittanje en Operasie Barbarossa. As Wehrmacht-opperbevelhebber Suid, was hy die algehele Duitse bevelvoerder in die Mediterreense teater, wat die operasies in Noord-Afrika insluit. Kesselring het 'n verdedigingsveldtog teen die Geallieerde magte in Italië gevoer totdat hy in Oktober 1944 in 'n ongeluk beseer is. In sy laaste oorlogsveldtog het hy die Duitse magte aan die Westelike front beveel. Hy het die respek van sy Geallieerde teenstanders vir sy militêre prestasies gewen, maar sy rekord het ook bloedbad gepleeg wat op sy bevele in Italië gepleeg is.
Na die oorlog is Kesselring skuldig bevind aan oorlogsmisdade en ter dood veroordeel vir die bevel van die moord op 335 Italiaanse burgers in die Ardeatine-slagting, en vir die aanhitsing en bevel van sy troepe om burgerlikes dood te maak in weerwraak teen die Italiaanse versetbeweging. Die vonnis is daarna tot lewenslange tronkstraf oorgedra. 'n Politieke en media-veldtog het tot gevolg gehad dat hy in 1952 vrygelaat is, skynbaar op gesondheidsgronde. Hy publiseer in 1953 sy memoires, Soldat bis zum letzten Tag ('n Soldaat tot die laaste dag). Kesselring aanvaar die erepresidentskap van drie organisasies vir veterane: die Luftwaffenring, bestaande uit Luftwaffe-veterane; die Verband deutsches Afrikakorps, die veteranevereniging van die Afrika Korps; en meer kontroversieel die regse Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten.
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Albert Kesselring.
