Die Aleoete-eilande (Engels: Aleutian Islands), tot 1867 ook Katharina-eilande, is 'n hoofsaaklik Amerikaanse eilandketting tussen die vastelande van Noord-Amerika en Asië wat as die mees westelike uitloper van die Alaskaanse Skiereiland oor 'n afstand van meer as 1 800 kilometer tot in die suidelike Beringsee strek.[1] Die Aleoetiese Eilande is sodoende die langste argipel ter wêreld.

Aleoete-eilande
Inheemse naam: Aleutian Islands
Nasa-Satellietbeeld van die Aleoetiese Eilande en die Alaskaanse Skiereiland
Nasa-Satellietbeeld van die Aleoetiese Eilande en die Alaskaanse Skiereiland
Geografie
Ligging Beringsee, Stille Oseaan
Koördinate 55°N 164°W / 55°N 164°W / 55; -164

Totale eilande >300
Hoofeilande Unalaska-eiland
Oppervlakte 17 670 km²

Administrasie
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
Deelstaat Alaska

Grootste stad Unalaska (4 283)

Vlag van Rusland Rusland
Krai Kamtsjatka

Demografie
Bevolking 8 163

Bevolkingsgroepe Aleoete
Die eiland Unalaska binne die Aleoetiese Eilande

Die Aleoete-eilande is van vulkaniese oorsprong – sommige van die 57 vulkane is nog steeds aktief. Daarnaas word die landskap deur groen weivelde oorheers. Sterk, dikwels selfs stormagtige winde en baie reën is kenmerkend vir die koel klimaat van die streek. Die Aleoetiese Eilande se vulkane behoort tot die Ring van Vuur wat die Stille Oseaan van Nieu-Seeland tot Chili omsirkel.

Die eilandgroep, wat na sy inheemse bevolking genoem is, het in 1867 Amerikaans geword toe die Verenigde State Alaska van Rusland gekoop het. In 1943 was die eilande 'n oorlogstoneel tussen die Verenigde State en Japan, en enkele bouvalle uit die tyd van die Tweede Wêreldoorlog kan nog steeds besigtig word.

Verwysings

wysig
  1. "Aleutian Islands" (in Engels). Encyclopædia Britannica. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 September 2019. Besoek op 14 Augustus 2017.

Eksterne skakels

wysig