Algemene versadiging
'n Algemene versadiging is die makroekonomiese begrip van 'n oorvloed van aanbod in vergelyking met vraag, veral wanneer daar 'n oormaat van produksie in alle areas van produksie is in vergelyking met die hulpbronne wat beskikbaar is om hierdie produksie te koop. Hierdie verskynsel kom tydens algemene resessies of depressies voor met voortslepende ondergebruikmaking van hulpbronne, bv. in werkloosheid en ydel fabrieke. Die Groot Depressie word oor die algemeen as die grondvormlike voorbeeld van 'n algemene versadiging geag.
Die term dateer uit die laat 18de eeu toe die klassieke ekonomie as 'n denkrigting in aanvang was, en daar word lank reeds gedebateer oor die bestaan en oorsake van en oplossings vir 'n algemene versadiging. Sommige klassieke en nieuklassieke ekonome voer aan dat algemene versadigings nie bestaan nie, en dat ydel produksie die gevolg is van die wanaanwysing van hulpbronne tussen ekonomiese sektore. Ander noem die gereelde ekonomiese krisisse van die ekonomiese siklus as voorbeelde van 'n algemene versadiging. Hulle stel verskeie oorsake voor en skryf verskillende oplossings voor, meestal fiskale stimulus. Fiskale stimulus is 'n oplossing wat in die 19de en 20ste eeue deur onderverbruiksekonome voorgestaan is, en in die laat 20ste eeu en 21ste eeu deur Keynesianisme en verwante ekonomiese denkrigtings.
Daar word 'n onderskeid getref tussen diegene wat 'n algemene versadiging as 'n aanbodkwessie beskryf en dit oorproduksie noem, en diegene wat dit as 'n vraagkwessie beskryf en dit onderverbruik noem. Sommige sien dit as 'n kombinasie van die twee, soos Jean Charles Léonard de Sismond, een van die vroegste moderne teoretici in die veld van die ekonomiese siklus.