Algol-paradoks

Die Algol-paradoks is in sterrekunde die oënskynlike paradoks wanneer die twee sterre in ’n dubbelsterstelsel lyk of hulle anders optree as volgens die gevestigde teorieë van ster-evolusie. ’n Basiese beginsel van dié teorieë is dat die tempo van evolusie afhang van ’n ster se massa: hoe groter die massa, hoe vinniger vorder die evolusie en hoe gouer verlaat die ster die hoofreeks en word dit ’n reusester of ’n subreus.

Uitsonderings

In die geval van dubbelsterre soos Algol lyk dit soms of evolusie anders werk: die ster met die kleinste massa is reeds ’n reus of subreus, terwyl die ster met die grootste massa steeds in die hoofreeks is. Omdat die twee sterre in so ’n stelsel op dieselfde tyd moes gevorm het en dus ewe oud moet wees, lyk dit soos ’n paradoks. Die ster met die grootste massa moes eerste die hoofreeks verlaat het. So is die ster Algol A, wat ’n groter massa het, nog in sy hoofreeksfase terwyl Algol B, wat ’n kleiner massa het, ’n subreus en dus in ’n latere evolusiefase is.

Die paradoks kan opgelos word deur die feit dat daar in baie dubbelstelsels ’n oordrag van massa kan wees tussen die twee sterre. In Algol se geval het B aanvanklik die grootste massa gehad en dus het dit ’n subreus geword. Die ster het sy Roche-lob (die gebied om ’n ster in ’n dubbelstelsel waarbinne gas aan die ster gebonde is as gevolg van swaartekrag) oorskrei en die meeste van sy massa afgestaan aan die kleiner A, wat nog in die hoofreeks is. Dit het tot gevolg gehad dat A nou die grootste massa het. In sommige dubbelstelsels soortgelyk aan Algol kan ’n gasvloei gesien word.

Sien ook

• Algol
• Algol-veranderlike

Eksterne skakels

• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia