Amedeo Modigliani
Amedeo Clemente Modigliani (1884–1920) was 'n Italiaanse skilder wat in Parys werksaam was en hoofsaaklik melankoliese portrette van vroue geskilder het. Kenmerkend van sy portrette is die slanke hals en gesig, amandelvormige oë en bruinerige gelaatskleur.
| Amedeo Modigliani | |
|---|---|
 | |
| Geboortenaam | Amedeo Clemente Modigliani |
| Gebore | 12 Julie 1884 Livorno, Toskane, Italië |
| Sterf | 24 Januarie 1920 (op 35) Parys, Frankryk |
| Laaste rusplek | Père-Lachaise-begraafplaas, Parys, Frankryk |
| Nasionaliteit |  Italië |
| Veld | Skilderkuns, beeldhouwerk |
| Opleiding | Accademia di Belle Arti, Florence |
| Werke | Redheaded Girl in Evening Dress Madame Pompadour Jeanne Hébuterne in Red Shawl |
Amedeo Modigliani is op 12 Julie 1884 in Livorno gebore. Hy het sy eerste skilderlesse op 14-jarige ouderdom aan die akademies in Florence en Rome ontvang. Hy het egter tuberkulose opgedoen en is gedwing om sy studies te laat vaar. Hy het 'n tyd lank in Suid-Italië gebly om aan te sterk en in 1906 is hy na Parys, waar hy tot met sy dood gewoon het.
Modigliani se bewondering vir die ou Italiaanse skilderkuns, in die besonder dié van die Siënese skilders en die Maniëriste, het 'n groot invloed op sy werk gehad. Sy vrouefigure met hulle slanke nekke en skuins koppe het hy aan die Maniërisme ontleen. 'n Belangrike uitstalling van Paul Cézanne (1839–1906) in 1907 het ook 'n diep indruk op hom gemaak en in die daaropvolgende jare 'n groot invloed op sy werk gehad.
In 1909 het Modigliani deur middel van die beeldhouer Constantin Brancusi (1876–1957), bekend geraak met Afrika-kuns. Van 1910 tot 1914 het Modigliani hom op beeldhoukuns toegelê en, hoewel hy nooit voortgegaan het met die eksperimente wat Brancusi aan hom voorgestel het nie, het die invloed van Afrika-kuns tog in sy skilderwerk tot uiting gekom.
In 1910 en 1911 het hy in die Salon des Indépendants uitgestal en die invloed van Cézanne kon nog duidelik gesien word. Cézanne se opvattings, waarvolgens die figuur met sy omgewing moes saamsmelt, het egter nie gestrook nie met Modigliani se ideaal om sy figure met besliste omlyning te skei van die agtergrond, wat meestal uit 'n paar kleurvlakke bestaan het.
Modigliani se liggaamlike en geestelike toestand het voortdurend verswak, gedeeltelik weens 'n oormatige gebruik van sterk drank, maar hy het voortgegaan met sy werk en portrette van bekende kunstenaars (Picasso en Soutine) en enigiemand wat gratis wou poseer, geskilder.
Hoewel al sy portrette feitlik identies Iyk omdat al sy figure dieselfde kenmerkende lang nek en gesig, hangskouers, melankoliese en amandelvormige oë en 'n lang neus gehad het, het hy tog iets van die poseerder se karakter laat deurskemer. Die Poolse digter en kunshandelaar Léopold Zborowski het in 1918 'n tentoonstelling van Modigliani se werk in die Berthe-Weill- galery gereël. Die tentoonstelling was 'n groot sukses, ondanks 'n opdrag van die polisie dat dit gesluit moes word omdat sy naakstudies aanstoot sou gee.
Modigliani is op 25 Januarie 1920 aan tuberkulose oorlede. Sy vrou, Jeanne Hébuterne, wat 'n student aan die Ecole des Beaux Arts was, het kort daarna selfmoord gepleeg.
Modigliani is 'n geïsoleerde figuur in die 20ste-eeuse kuns. Hy het geen leerlinge of navolgers gehad nie en het ook geen bepaalde tradisie nagevolg nie. Ondanks sy verbintenisse met verskillende kunstenaars wat saam met hom in Parys gewerk het, het sy werk meer gemeen met die Italiaanse maniërisme.
Bronnelys
wysig- Wêreldspektrum, Vol. 19, 124-125, ISBN 0 908409 60 5
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Amedeo Modigliani.- (en) "Amedeo Modigliani". Encyclopædia Britannica. Besoek op 5 September 2019.
