Andronikos IV Palaiologos
Andronikos IV Palaiologos (Grieks: Ἀνδρόνικος Δ' Παλαιολόγος; 11 April 1348 - 25/28 Junie 1385) was die oudste seun van keiser Johannes V Palaiologos. Hy is in 1352 as medekeiser aangestel, maar het ’n moeilike verhouding met sy pa gehad. Hy het in 1373 ’n mislukte rebellie op die been gebring, die troon in 1376-1379 oorgeneem en tot met sy dood in 1385 in ’n bitter stryd met sy pa gebly. Dié burgeroorlog het die Bisantynse Ryk se min hulpbronne verder uitgeput en daartoe bygedra dat die Ottomaanse Ryk die Balkan verower het.
| Andronikos IV Palaiologos | |
|---|---|
| Keiser van die Bisantynse Ryk | |
 | |
| Bewind | 12 Augustus 1376 - 1 Julie 1379 |
| Voorganger | Johannes V Palaiologos |
| Opvolger | Johannes V Palaiologos |
| Gebore | 11 April 1348 Konstantinopel |
| Oorlede | 25 of 28 Junie 1385 (op 37) Selimbria |
| Dinastie | Palaiologos |
| Vrou | Keratsa van Bulgarye |
| Vader | Johannes V Palaiologos |
| Moeder | Helena Kantakouzene |
Lewe
wysigToe Johannes V in 1369 na Italië reis om die pous te ontmoet, het hy Andronikos as regent in Konstantinopel aangestel, terwyl sy jonger seun Manuel II Palaiologos in beheer van Thessaloniki was.[1]
Johannes het die Republiek Venesië ook besoek om sy lenings daar te probeer afbetaal. Hy het egter nie die geld gehad nie en kon nie eens vir sy bootreis terug Konstantinopel toe betaal nie. Hy het voorgestel dat hy die strategiese eiland Tenedos aan Venesië afstaan in ruil vir nog lenings en ses oorlogskepe. Venesië het dit aanvaar, maar toe die nuus Konstantinopel bereik, het Andronikos geweier om die ooreenkoms na te kom. Johannes was dus in Venesië gestrand. Manuel het persoonlik van Thessaloniki na Venesië gereis om vir Johannes se vrylating te onderhandel. Die keiser het eers in Oktober 1371 weer in Konstantinopel aangekom.[2]
Andronikos het gerebelleer toe die Ottomaanse sultan Murat I Johannes V in 1373 dwing om ’n vasalstaat van die Ottomane te word. Andronikos IV het met Murat se seun, Savcı Bey, saamgespan en hulle het teen hulle pa's in opstand gekom, maar albei rebellies het misluk. Andronikos is gevange geneem en verblind, maar blykbaar net in die een oog. Sy broer Manuel het hom as erfgenaam vervang.[3]
Bewind
wysigIn Julie 1376 het Genua Andronikos help ontsnap en hy is reguit na Murat I. Hy het hom Gallipoli beloof in ruil vir steun. Met Murat se hulp het Andronikos beheer van Konstantinopel oorgeneem. Hy het Johannes V én Manuel gevange geneem en in die tronk gestop.
Hy het egter ’n fout gemaak deur Tenedos as beloning aan Genua te gee. Die regering daar het geweier om dit te oorhandig en dit eerder aan Venesië gegee. In dieselfde jaar, 1377, het hy sy jong seun, Johannes VII, as medekeiser gekroon. In 1379 het Johannes V en Manuel egter ontsnap en Andronikos later die jaar met Venesië se hulp omvergewerp. Venesië het Johannes V teruggeplaas op die troon. Andronikos het gevlug, maar is in 1381 weer medekeiser gemaak, ondanks sy verraad, en het Selimbria as sy persoonlike domein gekry.
In 1385 het hy weer gerebeller, maar is kort daarna, op 25 of 28 Junie, in Selimbria dood.[3]
Verwysings
wysig- ↑ Nicol 1993, p. 270.
- ↑ Nicol 1993, pp. 271–273.
- ↑ 3,0 3,1 ODB, "Andronikos IV Palaiologos" (A. M. Talbot), pp. 95–96.
Bronne
wysig- Harris, Jonathan, The End of Byzantium. Yale University Press, 2010. ISBN 978-0-300-11786-8
- Oxford Dictionary of Byzantium
- Necipoğlu, Nevra (2009). Byzantium between the Ottomans and the Latins: Politics and Society in the Late Empire. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-40388-8.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - Nicol, Donald M. (1993) [1972]. The Last Centuries of Byzantium, 1261-1453. Cambridge: Cambridge University Press.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp)
Skakels
wysig
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
