Anthony Hall-Martin
|
Hierdie artikel bevat nie ’n bronnelys nie, wat beteken dat die inhoud nie geverifieer kan word nie. Enige bevraagtekende inligting mag dus ook mettertyd verwyder word. Help Wikipedia deur betroubare bronne tot die artikel by te voeg. |
Dr. Anthony Hall-Martin (12 Junie 1945 – 21 Mei 2014) was 'n Suid-Afrikaanse natuurbewaringspesialis en outeur. Hy was 'n wêreldgesag oor olifante en renosters en het in 1988 die Renoster-en-olifantstigting saam met Clive Walker en Peter Hitchins gestig. Hall-Martin was die stigting se eerste voorsitter. Die Renoster-en-olifantstigting het Marion Garai, 'n Switserse bioloog, ondersteun in 'n uitgebreide studie van stres in jong olifante tydens uitdunprogramme in Suid-Afrika en dit het gelei tot die Vereniging vir Hervestigde olifante.
Anthony Hall-Martin | |
|---|---|
 | |
| Gebore | 12 Junie 1945 |
| Sterf | 21 Mei 2014 (op 68) |
| Nasionaliteit | Suid-Afrika |
| Beroep | Natuurbewaarder, skrywer |
| Bekend vir | Olifant- & renosterkenner |
| Eggenoot | Catherina |
| Kinders | 2 dogters |
As adviseur vir die Trust vir Bedreigde natuurlewe en later direkteur van navorsing en ontwikkeling by die Suid-Afrikaanse Nasionale Parke, was Hall-Martin 'n onvermoeibare voorstander van omgewingsbewustheid.
Dr Hall-Martin se siening oor natuurlewebestuur was kontroversieel, terwyl hy erkenning ontvang het vir sy natuurlewefotografie en artikels. Sy boeke oor die natuur sluit in: Predators of Southern Africa, Kaokoveld: The Last Wilderness en A day in the Life of an African Elephant. Sy belangrikste boek Elephants of Africa (1986) is vervaardig saam met die bekende natuurlewekunstenaar Paul Bosman. Sy jongste boek Cats of Africa (1997) behandel leeus, luiperds, jagluiperds en sewe ander, minder bekende, katte van Afrika.
Lewensgeskiedenis
wysigDr Hall-Martin is op 12 Junie 1945 in Kaapstad gebore en sy belangstelling in die natuurlewe het as skoolseun in Pretoria begin. Hy het aan die Universiteite van Pretoria en Natal studeer en grade behaal in plantkunde, dierkunde en natuurlewebestuur.
Deur sy lang loopbaan het hy gefokus op die ekologie en biologie van die Afrika-olifant en die swartrenoster, maar sy belangstellings het ook studies van Antarktiese seesoogdiere, Suid-Afrikaanse voëls, plantekologie en ander groot soogdiere ingesluit. Hy was 'n werkverslaafde wat uitgebreid gereis het en meer as 60 wetenskaplike referate die lig laat sien het. As ware natuurkundige was hy óf besig om iemand of een of ander organisasie te oorreed om geld aan natuurbewaring te skenk óf hy was besig om wilde diere of landskappe af te neem.
Anthony Hall-Martin het olifante bestudeer terwyl hy in Malawi se Kasungu Nasionale Park, Suid-Afrika se Tembe Olifantpark, die Nasionale Krugerwildtuin en Addo-Olifantpark, en Azagny Nasionale Park in die Ivoorkus gewoon het. Hy het wyd gereis om die olifantbevolking in die Kaokoveld, Botswana, Kenia en Zimbabwe te evalueer. Hy het baie lande, internasionale komitees, kommissies en werksgroepe van raad oor olifante, renosters en nasionale parke bedien, veral dié van die Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur.
Hy het vir dertien jaar saam met sy vrou, Catherina en hulle twee dogters, in die Krugerwildtuin gewoon en was in Skukuza gestasioneer. In 1991 het hy die uitvoerende direkteur vir die suidelike parke geword en was hy in Kaapstad gebaseer waar hy sestien nasionale parke bestuur het en hulle dienste ondersteun het. Daarna is hy opgeroep na die hoofkantoor van die Nasionale Parkeraad om verantwoordelikheid vir navorsing en ontwikkeling te aanvaar.
Hy het vir gewilde tydskrifte geskryf, waaronder African Wildlife, Custos, Oryx, American Hunter, Game Coin, KYH Magazine, National Geographic World, International Wildlife, Safari, Das Tier en Jaeger en sy kontroversiële siening was dat diere 'n monetêre waarde moet hê vir oorlewing. Deur wildjag toe te laat, word daar aan die dier monetêre waarde verleen. Volgens hom moes die mens 'n rede hê om diere te beskerm.
Hy sterf op 21 Mei 2014 weens kanker.