Arnolf van Karintië
Arnolf van Karintië (ook: Arnulf, Arnold) omtrents 850 - 8 Desember 899, Regensburg) was 'n Karolinger. Hy was vanaf 887 koning van die Oos-Frankiese Ryk en van 896-899 keiser.
Arnolf se voorganger Karel III die Dikke het kort die drie dele van die Frankiese Ryk verenig en die hele ryk van Karel die Grote onder sy bewind gebring. Karel het egter aan epilepsie gely en die Wikings het sy ryk onveilig gemaak. Arnolf het dit gebruik om met hulp van Beiere, Franke, Sakse, Turinge en Alemanne self koning te word. Arnolf het hom beperk tot die Oos-Frankiese Ryk en na Karel se dood het die ryk opnuut uitmekaar geval. Vanaf 888 het Arnulf sy mag ook oor Italie en Lotaringe uitgebrei.
Die Wikings word deur hom in die Slag aan die Dyle naby Leuven in 891 verslaan en dit beteken die einde van hulle invalle in die Oost-Frankiese Ryk. Die rus wat dit in die noorde skep help die Liudolfinge om in mag en aansien te styg en hulle sal 'n paar dekades later keiser word.
Die Hongare word in hierdie tyd 'n steeds groter bedreiging van die Oos-Frankiese Ryk. Arnolf sluit 'n bondgenootskap met hulle teen die Morawiese vorste. Later verwyt geskiedkundiges hom dat hy hiermee vir die Hongare die deur opgemaak het, maar in sy tyd was hulle nog nie 'n bedreiging nie.
Verwysings
wysig
Hierdie artikel is (gedeeltelik) vertaal uit 'n ander taal se Wikipedia. Sien bron.
| Voorafgegaan deur Lambert van Spoleto |
Keiser van die Heilige Romeinse Ryk 896 - 899 |
Opgevolg deur Lodewyk die Blinde |