Begraafplaas H-kultuur

Die Begraafplaas H-kultuur was ’n Bronstydperk-kultuur in Pandjab, Noordwes-Indië, van omstreeks 1900 v.C. tot omstreeks 1300 v.C. Dit word verbind met beide die laat fase van die Indusvalleibeskawing en die Indo-Ariese migrasies.

Die geografie van die Rigveda, met riviere en die ligging van die Swat- en die Begraafplaas H-kultuur aangedui.

Oorsprong

Die Begraafplaas H-kultuur was in en om die Pandjab-streek in die moderne Indië en Pakistan geleë. Dit is genoem na ’n begraafplaas wat in "gebied H" by Harappa ontdek is. Oorblyfsels van die kultuur dateer van omstreeks 1900 v.C. tot omstreeks 1300 v.C.

Volgens Rafique Mughal het die kultuur omstreeks 1700 v.C. uit die noordelike deel van die Indusvalleibeskawing ontstaan. Dit was deel van die Pandjab-fase, een van drie kulturele fases wat in die Lokalisasie- of Laat Harappa-tydperk van die Indusvalleitradisie ontwikkel het. Volgens Kenoyer het die Begraafplaas H-kultuur "dalk net ’n verandering in die fokus van nedersettingsorganisasie weerspieël van dit wat die patroon was tydens die vroeëre Harappafase – en nie kulturele, diskontinuïteit, stedelike agteruitgang, invallende volke of die verlating van die terrein, wat alles al in die verlede voorgestel is, nie." Volgens Kennedy en Mallory & Adams toon die kultuur ook "duidelike biologiese ooreenkomste" met die vroeëre bevolking van Harappa.

Sommige eienskappe van die Begraafplaas H-kultuur is al verbind aan die Swatkultuur, wat beskou is as bewys van die Indo-Ariese beweging in die rigting van die Indiese subkontinent. Volgens Parpola verteenwoordig die Begraafplaas H-kultuur ’n eerste golf van Indo-Ariese migrasie van so vroeg as 1900 v.C., wat gevolg is deur ’n migrasie na Pandjab omstreeks 1700-1400 v.C. Kochhar meen die Swat IV het die Begraafplaas H-fase in Harappa help ontwikkel (2000-1800 v.C.), terwyl die Rigvediese Indo-Ariërs van Swat V later die Begraafplaas H-mense geabsorbeer het en aanleiding gegee het tot die Geverfdegryswarekultuur (tot 1400 v.C.).

Saam met die Gandhara-grafkultuur en die Okerpotkultuur word die Begraafplaas H-kultuur deur sommige geleerdes beskou as ’n faktor in die vorming van die Vediese beskawing.

Bronne

• Kennedy, Kenneth A.R. (2000), God-Apes and Fossil Men: Palaeoanthropology of South Asia, Ann Arbor: University of Michigan Press 
• Kenoyer, Jonathan Mark (1991a), "The Indus Valley tradition of Pakistan and Western India", Journal of World Prehistory 5 (4): 1–64, doi:10.1007/BF00978474 
• Kenoyer, Jonathan Mark (1991b), "Urban Process in the Indus Tradition: A preliminary model from Harappa", in Meadow, R. H., Harappa Excavations 1986-1990: A multidiscipinary approach to Third Millennium urbanism, Madison, WI: Prehistory Press, pp. 29–60 
• Kochhar, Rajesh (2000), The Vedic People: Their History and Geography, Sangam Books 
• Mallory, J. P.; Adams, D. Q. (1997), Encyclopedia of Indo-European Culture, London and Chicago: Fitzroy-Dearborn, ISBN 1-884964-98-2 
• Parpola, Asko (1998), "Aryan Languages, Archaeological Cultures, and Sinkiang: Where Did Proto-Iranian Come into Being and How Did It Spread?", in Mair, Victor H., The Bronze Age and Early Iron Age Peoples of Eastern and Central Asia, Washington, D.C.: Institute for the Study of Man, ISBN 0-941694-63-1 
• Shaffer, Jim G. (1992), "The Indus Valley, Baluchistan and Helmand Traditions: Neolithic Through Bronze Age", in Ehrich, R. W., Chronologies in Old World Archaeology (Second ed.), Chicago: University of Chicago Press, pp. I:441–464, II:425–446 

Eksterne skakels

• http://www.harappa.com harappa.com
• http://pubweb.cc.u-tokai.ac.jp/indus/english/3_1_01.html journal Geargiveer 8 September 2006 op Wayback Machine
• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia