Bengaalse alfabet

Die Bengaalse alfabet of Bangla-alfabet (Bengali বাংলা বর্ণমালা, Bangla bôrṇômala) is die alfabet wat gebruik word om die Bengaalse taal te skryf gebaseer op die Bengaals-Assamese skrif, en is histories gebruik om Sanskrit binne Bengale te skryf. Dit is een van die mees algemene skryfstelsels ter wêreld, wat deur meer as 265 miljoen mense gebruik word.

Vanuit 'n klassifikasie-oogpunt is die Bengaalse skryfstelsel 'n abugida, dit wil sê sy vokaalgrafeme word hoofsaaklik nie as onafhanklike letters uitgedruk nie, maar as diakritiese tekens wat die vokaal wat inherent is aan die basisletter waarby hulle gevoeg word, wysig. Die Bengaalse skryfstelsel word van links na regs geskryf en gebruik 'n enkele letterkas, wat dit 'n eenkaskrif maak, in teenstelling met 'n tweekaskrif soos die Latynse skrif. Dit is herkenbaar, soos ander Brahmiese skrifte, aan 'n kenmerkende horisontale lyn bekend as 'n mātrā (মাত্রা) wat langs die bokant van die letters loop wat hulle aan mekaar verbind. Die Bengaalse skryfstelsel is egter minder blokkerig en het 'n meer kronkelende vorm as die Devanagari-skrif.

Die Bengaalse skrif kan verdeel word in vokale en vokaal diakritiese tekens, konsonante en konsonante konjunkte, diakritiese en ander simbole, syfers en leestekens. Klinkers en konsonante word as letters en ook as diakritiese tekens gebruik.

Die Bengaalse skrif het 'n totaal van 9 vokaalgrafeme, wat elk 'n স্বরবর্ণ genoem word swôrôbôrnô "vokaalletter". Die swôrôbôrnôs verteenwoordig ses van die sewe hoofvokaalklanke van Bengaals, saam met twee vokaaldiftonge. Almal van hulle word in beide Bengaals en Assamees-tale gebruik.

Skakels

• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia