Bernardus van Clairvaux
Bernardus van Clairvaux (Latyns: Bernardus Claraevallensis, * omstreeks 1090 in die kasteel Fontaine-lès-Dijon naby Dijon, Frankryk; † 20 Augustus 1153 in Clairvaux naby Troyes) was 'n middeleeuse Franse ab, kruistogprediker en mistikus. As een van die mees vooraanstaande monnike van die Cisterciënser-orde het hy 'n beslissende rol by die uitbreiding van dié orde en sy hervormingsgedagtes in heel Europa gespeel.
| Bernardus van Clairvaux | |
|---|---|
.jpg) Bernardus van Clairvaux - uitbeelding in 'n manuskrip uit die hoë middeleeue | |
| Heilige | |
| Gebore | omstreeks 1090, kasteel Fontaine-lès-Dijon naby Dijon, Frankryk |
| Sterfte | 20 Augustus 1153, Clairvaux naby Troyes |
| Vereer in | Rooms-Katolieke Kerk, Anglikaanse Gemeenskap, Lutheranisme |
| Heiligverklaring | 18 Januarie 1174, Rome deur Pous Alexander III |
| Feesdag | 20 Augustus |
| Attribute | Wit Cisterciënser gewoonte, duiwel aan 'n ketting, wit hond |
| Beskermheilige | Cisterciënser-orde, Boergondië, byeboere, kersmaker, Gibraltar, Algeciras, Queens College, Cambridge, Domkerk van Speyer, Orde van die Tempeliers |
Bernardus se talent as prediker was merkwaardig en kon in opdrag van pous Eugenius III maklik geïnstrumentaliseer word om mense vir deelname aan nuwe kruistogte te werf. Orals in Europa het toehoorders emosioneel opgesweep geraak deur sy Christelike retoriek en sy beweerde wonderdade. Bernardus het na Noord-Frankryk, Vlaandere en die Rynland gereis. In 1146 het hy in Vézelay tot die Tweede Kruistog opgeroep - 'n boodskap wat in heel Frankryk met golwe van religieuse geesdrif ontvang is. Naas medestryders uit sy eie land, Vlaandere en Duitsland was ook koning Lodewyk VII van Frankryk vasbeslote om na die Heilige Land te trek.
Om vir Christus in die stryd teen heidense magte te sneuwel is deur Bernardus tot ridderlike ideaal verhef. Volgens hom kon ridders in die diens van die Here teenstryders met 'n goeie gewete doodmaak - en ook self met 'n goeie gewete voor God sterf.[1] Dit was nie net mense in die Nabye Ooste vir wie Bernardus se kruistog-retoriek rampsalige gevolge sou hê nie. Die eerste slagoffers van misleide religieuse yweraars was die middeleeuse Joodse gemeentes in Europa. Die mislukking van die kruistog het Bernardus hewig ontstel. Sy hernieude kruistog-inisiatief in 1150 het vrugteloos gebly.