British Racing Motors
British Racing Motors (BRM) was 'n Britse Formule Een-motorrenspan. Dit is in 1945 gestig en was gebaseer in die markdorp Bourne in Lincolnshire. BRM het van 1951 tot 1977 deelgeneem aan 197 Grands Prix en sewentien gewen. BRM het die vervaardigerstitel in 1962 gewen toe sy jaer Graham Hill wêreldkampioen geword het. In 1963, 1964, 1965 en 1971 het BRM tweede gekom in die vervaardigerskompetisie.
Geskiedenis wysig
BRM is net na die Tweede Wêreldoorlog gestig deur Raymond Mays, wat voor die oorlog verskeie heuwelklim- en padrenmotors onder die ERA-handelsmerk gebou het, en Peter Berthon, 'n jarelange medewerker. Mays se vooroorlogse suksesse (en toegang tot vooroorlogse Mercedes-Benz- en Auto Union -ontwerpdokumente) het hom geïnspireer om 'n geheel-Britse grand prix-motor vir die na-oorlogse era te bou as 'n nasionale prestige-projek, met finansiële en industriële ondersteuning van die Britse motorbedryf en sy verskaffers gekanaliseer deur 'n trustfonds.
'n Fabriek is opgerig in Spalding Road, Bourne, Lincolnshire, agter Eastgate House, Mays se gesinshuis. Dit is in 1944 kortliks opgekommandeer as huisvesting vir die Valskermregiment. Verskeie mense betrokke by ERA het na die firma teruggekeer om vir BRM te werk, insluitend Harry Mundy en Eric Richter. Die span het ook toegang gehad tot 'n toetsfasiliteit by die Folkingham-vliegveld.
BRM V16 wysig
Die Tipe 15, die benaming vir die V16-motor, het sy eerste twee renne gewen, die Formule Libre- en Formule Een-byeenkomste by Goodwood in September 1950, bestuur deur Reg Parnell . Dit sou egter nooit weer so suksesvol wees nie. Die enjin was onbetroubaar en moeilik om te ontwikkel, en die span was nie opgewasse vir die taak om die situasie te verbeter nie. 'n Rits mislukkings het baie verleentheid veroorsaak, en die probleme was nog onopgelos toe die Commission Sportive Internationale in 1952 aangekondig het dat vir 1954 'n nuwe enjinformule van 2,5 liter natuurlik geaspireerde of 750 cc superaangejaag in werking sou tree.
