Broekboei

'n Broekboei is 'n kabelgebaseerde reddingsapparaat wat gebruik word om mense van vaartuie wat skipbreuk ly, te red of van een plek na 'n ander in gevaarlike situasies te verplaas.

'n Broekboei in gebruik tydens die reddingsoperasie van die SS Northern Pacific op 2 Januarie 1919.

The Life Line, deur Winslow Homer (1884) beeld 'n broekboei uit wat gebruik word tydens 'n reddingsoperasie.

Die naam broekboei is afkomstig van die voorkoms van die harnas, 'n voorloper van hededaagse glybaanharnasse. Die harnas is van seilmateriaal gemaak met twee openinge vir bene wat binne in die reddingsboei hang en dit dus laat lyk of die persoon wat gered word 'n "broek" dra.

Die broekboei kan ontplooi word van wal tot skip, skip tot skip, of skip tot wal met behulp van 'n Manby-mortier, vuurpyl, vlieërstelsel, of 'n Lyle-geweer. 'n Kabel word aan die skip verbind en die persoon wat gered word, word wal toe getrek in die broekboei.

Geskiedenis

In die verlede, wanneer 'n kabel tussen 'n gestrande skip en reddingswerkers gespan is, moes die skipbreukelinge by die kabel afgly. Daar was egter geen veiligheidsmaatreëls in plek om te verseker dat indien die persoon sou val en in die see beland, hy/sy nie sal verdrink nie. 'n Beseerde of bewustelose skipbreukeling kon ook nie op hierdie manier gered word nie, aangesien hulle nie self by die kabel kan afgly nie.

Die broekboei het hierdie probleem opgelos: die groot seilbroek wat aan 'n kurkreddingsboei vasgeheg is, kon aan die skietkabel gehak word. Sodoende kon oorlewendes in die "broek" sit en met die kabel afgly. As die kabel sou breek en hulle in die water val, sal die reddingsboei hulle help om te dryf.

In 1866 het 'n vroeë reddingspoging wat hierdie apparaat gebruik het, plaasgevind.

Werking

Die eerste stap is om 'n kabel, genaamd die skietkabel, na die gestrande vaartuig te stuur deur van 'n projektiel gebruik te maak wat uit 'n kabelskietgeweer, die Lyle-geweer, geskiet word. Die Lyle-geweer het amper 91 kg (200 pond) geweeg en moes saam met ander toerusting in 'n strandkarretjie na die gestrande vaartuig geneem word. Die geweer kon 'n 9,1 kg (20 pond) metaalprojektiel tot 365,76 meter ver skiet.

Dit was belangrik dat die bemanning geweet om die skietkabel in te trek wanneer dit die boot bereik het. Die reddingswerkers heg dan nog 'n kabel met 'n katrolstel aan hulle kant van die skietkabel wat deur die bemanning ingetrek en aan die mas vasgemaak moes word. Dan was dit ook belangrik dat die broekboeikabel aan 'n houtanker wat in die sand begrawe is, vasgemaak word deur 'n katrolstel te gebruik om die kabel styfgespan te hou. 'n Houtstut is gebruik om die kabel bo die water te hou. Eers dan kon die broekboei na die skip gestuur word en die oorlewendes een vir een gered word.

Later is die Manby-mortier deur vuurpyle vervang om die kabels na die skepe in nood te skiet. In 1967 is 'n dokumentêr oor die uitvinder George Manby vervaardig. Liggings het Denver, Downham Market en Great Yarmouth ingesluit. Tonele het die gebruik van die mortier, vuurpyl en broekboei ingesluit. Die opname is nou beskikbaar op die East Anglian Filmargief se webwerf.

Hierdie metode van lewensredding was tot die 1950's steeds deur die VS Kuswag gebruik waarna dit deur die gebruik van 'n helikopter vervang is.

Kompetisie

'n Kind ry 'n broekboei.

In Sea Scouts het die gebruik van 'n broekboei een van die items geword waarin daar met regattas gekompeteer word soos die Old Salts' Regatta en die Ancient Mariner Sea Scout Regatta. Die kompetisie simuleer 'n werklike broekboeireddingsituasie.