Brug van Sugte
Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Die Brug van Sugte (Italiaans en Venesiaans: Ponte dei Sospiri) is 'n oordakte boogbrug in die barokstyl in Venesië, Italië wat die Rio di Palazzo, 'n agt meter breë kanaal, oorspan en die ondervragingskamers in die Dogepaleis (Palazzo Ducale) met die Prigioni Nuove of Nuwe Gevangenis verbind. Veroordeeldes - onder wie Antonio Casanova wat later daarin geslaag het om uit die tronk te ontsnap - is oor die brug na hul tronkselle gelei.
Die smal brug met 'n spanwydte van elf meter is volgens planne van Antonio Contin (1566−1600), wie se oom Antonio Da Ponte die Rialtobrug ontwerp het, van wit Istriese kalksteen tussen 1600 en 1602/03 gebou. Die twee paaie op die brug word deur 'n steenmuur van mekaar geskei - aangehoudenes wat na die ondervragingskamer geneem is kon dus nie gevangenes op pad na die tronk sien nie. Vierkante vensteropeninge met tralies van kalksteen het daarnaas die sig na buite belemmer.
Die naam "Brug van Sugte" is eers deur die Romantici - Lord Byron in die twee openingsreëls van die vierde hoofstuk van Childe Harold's Pilgrimage - aan die brug gegee, as deel van hul spesifieke visie oor Venesië en sy verlede. Volgens hul romantiese sienswyse sou aangehoudenes op pad na die tronk (of beter nog, hul teregstelling) vanuit die brug met 'n diep sug 'n laaste keer 'n uitsig oor die strandmeer kry. Hierdie stelling was dramaties en romanties genoeg volgens die Romantiese smaak, maar heelwat oordrewe. Toe die brug voltooi is, was die tye van ondervragings onder tortuur al lank verby. Die gevangenes, wat na die tronk geneem is, is daar vir kleiner oortredings aangehou.[1]
Restourasiewerk 2008−2011
wysigNadat die Brug van Sugte eeue lank aan verval en lugbesoedeling blootgestel is en dele daarvan begin verbrokkel het ('n toeris is volgens nuusberigte byna deur 'n vallende steen getref), is in 2008 volgens 'n besluit van die stadsregering met omvattende herstel- en skoonmaakwerk begin. Die koste van die restourasie (€2,8 miljoen) is deur privaat ondernemings geborg wat in ruil daarvoor toestemming verkry het om tydelike advertensiebaniere aan die omliggende fasades en steierwerk op te hang.