Camargue
Camargue is 'n streek en natuurbewaringsgebied suid van Arles (Frankryk), tussen die Middellandse See en die twee takriviere van die Rhône-delta, die Grand Rhône in die ooste en die Petit Rhône in die weste. Camargue staan bekend vir sy ongerepte natuurskoon – dit is een van die grootste natuurlike habitats van seevoëls in Europa en ook die habitat van die beroemde wit perde.[1]
Soutontginning, vissery, landbou, veeteelt en toerisme dien as ekonomiese basis. In administratiewe opsig maak Camargue deel uit van Arles en Les-Saintes-Maries-de-la-Mer in die département Bouches-du-Rhône. 'n Uitloper van Camargue se vleie, Petite Camargue, lê in die département Gard.
Geografie
wysig
Camargue is 'n plat gebied in die suide van Frankryk. Met 'n oppervlak van meer as 930 vierkante kilometer vorm dit die grootste rivierdelta in Wes-Europa. Tegnies gesproke is dit selfs 'n eiland, wat in sy geheel van water omring word. Die gebied is 'n uitgestrekte vlakte met soutwater-strandmere (Frans: étangs), wat deur sandbanke van die see afgesny is en van met riet bedekte vleivelde omring word. Sowat 'n derde van die gebied word deur mere of vleie beslaan.
Rondom de rivierdelta lê die uitgestrekte landboustreke van Camargue, met rys en vrugte as sy vernaamste produkte. Naas Bretagne en die Portugese Algarve is Camargue een van die min gebiede langs die Middellandse See, waar die beroemde fleur de sel (letterlik "die blom van die sout"), 'n seesout-spesialiteit, ontgin word. Fleur de sel vorm net op warm dae as 'n baie dun laag op die water se oppervlak en moet per hand afgeskep word. Fleur de sel word nie verder verwerk nie en word in sy natuurlike vorm verkoop. Fynproewers waardeer sy natuurlike, milde smaak.
Die hartland van Camargue, die Étang de Vaccarès, is 'n natuurlike skuilplek vir talle spesies watervoëls soos die pienk flamink. Die Étang de Vaccarès is reeds in 1927 tot nasionale park verklaar, en in 1970 is die Parc Naturel Régional de Camargue met 'n oppervlak van 820 vierkante kilometer gestig.
Flora en fauna
wysigCamargue is die natuurlike habitat van meer as 400 voëlspesies, en sy vleie is een van die min skuilplekke vir Europese flaminke. Dit is ook die habitat van talle spesies insekte, veral die berugte Camargue-muskiete.
Die flora van Camargue het by die soutagtige omgewing aangepas. Hier gedy seelaventel en kortarige seekraal (Salicornea europaea), tamariske en rietplante.
Camargue se mense
wysig
Menslike nedersettings bestaan in Camargue al eeue lank, en groot dele van die landskap is deur middel van dreinering, damwalle, rysvelde en soutpanne verander om as landbougebiede te dien. Camargue beskik oor sy eie gelyknamige perderas, die wit Camaguais. Skaapteelt is eweneens belangrik, en Camargue is ook die oorsprong van baie van die bulle wat in Spanje vir bulgevegte gebruik word.
Daar is min groter dorpe in Camargue, en Arles, die grootste stad van die gebied, lê teen die noordelike ent van die rivierdelta, waar die Rhône begin vertak. Die twee ander groot dorpe is Les Saintes-Maries-de-la-Mer, sowat 45 kilometer suidwes van Arles, wat met sy beskermheilige Sarah as 'n bedevaartsoord van veral Roma bekend staan, en die middeleeuse vestingstad Aigues-Mortes in Petite Camargue.
Les Saintes-Maries-de-la-Mer is vandag 'n besige wit dorp met talle soewenierwinkeltjies, restourante, hotelle, bakkerye en veral woonstelle vir toeriste. Net die liggeel vestingkerk, 'n belangrike bestemming vir bedevaarders, verrys met sy toring bo die dakke van die dorpe. Digby die dorp lê 'n uitgestrekte sandstrand.
Aangesien die Rhône groot hoeveelhede modder en afsaksels – soms tot by 20 miljoen kubieke meter per jaar – in die rivierdelta opgooi, verander Camargue se landskap voortdurend. Sommige van die étangs is die oorblyfsels van ou takriviere van die Rhône. Die kuslyn beweeg danksy die ophoping van modder uitwaarts na die see, alhoewel menslike invloed soos die oprigting van damme langs die Rhône die natuurlike verskuiwing van die kuslyn verstadig het. Aigues-Mortes, wat in die tydperk van die kruistogte nog as 'n hawe kon dien, lê nou sowat vyf kilometer van die kus af in die binneland. Oorstromings bly 'n groot probleem in die gebied.
Verwysings
wysig- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8