Chlooramfenikol
|
|
Vrywaring: Die mediese inligting verskaf op Wikipedia dien slegs as 'n riglyn en dra geen waarborg van feitelike korrektheid nie. Enige vrae of klagtes oor u persoonlike gesondheid behoort na 'n dokter verwys te word. |
| Chlooramfenikol | |
|---|---|
 
| |
| Algemeen | |
| Chemiese formule | C11H12Cl2N2O5 |
| Molêre massa | 323.1320 g/mol |
| CAS-registernommer | 56-75-7 |
| Farmakokinetika | |
| Roete van toediening | Intraveneus; oogdruppels/-salf |
| Biobeskikbaarheid | 75 tot 90% |
| Metabolisme | Lewer |
| Uitskeiding | Niere (5-15%), faeces (4%) |
| Eliminasie-halfleeftyd | 1.6 tot 3.3 uur |
Chlooramfenikol is 'n antibiotikum wat nuttig is in die behandeling van 'n aantal bakteriële infeksies. Dit is 'n bakteriostatiese middel wat beskikbaar is sedert 1949. Dit word beskou as 'n prototipiese breëspektrum antibiotikum, saam met die tetrasikliene. Dit is beide goedkoop en maklik om te vervaardig, en is dikwels die antibiotikum van keuse in die ontwikkelende wêreld.
Chlooramfenikol, ook bekend as chlornitromisien, is doeltreffend teen 'n wye verskeidenheid van gram-positiewe en gram-negatiewe bakterieë, insluitend die meeste anaerobiese organismes. As gevolg van weerstandigheid en veiligheidskommernis, is dit nie meer 'n eerste-lyn middel vir enige infeksie in ontwikkelde lande nie, met die noemenswaardige uitsondering van die topikale behandeling van bakteriële konjunktivitis ('n ooginfeksie). Nogtans het die globale probleem van die vordering van bakteriële weerstand teen nuwe middels gelei tot hernieude belangstelling in die gebruik daarvan.[1] In lae-inkomste lande word chlooramfenikol steeds wyd gebruik omrede dit goedkoop en geredelik beskikbaar is.
Die ernstigste nadelige uitwerking wat verband hou met chlooramfenikolbehandeling is beenmurgtoksisiteit, wat kan voorkom in twee afsonderlike vorms: beenmurgonderdrukking, wat 'n direkte giftige uitwerking van die middel is, en gewoonlik omkeerbaar is, en aplastiese anemie, wat eienaardig is (skaars, onvoorspelbaar, en wat nie verwant is aan die dosis nie) en in die algemeen noodlottige is.[2]
Gebruik van binneaarse chlooramfenikol hou ook verband met 'n grys baba-sindroom, 'n verskynsel as gevolg van pasgebore babas se onvermoë om chlooramfenikol te metaboliseer in die liggaam. Ander minder ernstige reaksies sluit in koors, veluitslag, hoofpyn en verwarring. Voorskrifgebruik word gewoonlik geassosieer met die monitering van 'n pasiënt se volle bloedtelling. Die middel behoort gestaak te word met die voorkoms van retikulositopenia, leukopenie, trombositopenie, anemie, of enige ander abnormale bloedbevindings toe te skryf aan chlooramfenikol.[3]
Dit is op die Wêreldgesondheidsorganisasie se lys van noodsaaklike medisyne, 'n lys van die belangrikste medikasie wat nodig is in 'n basiese gesondheidstelsel.[4]
Verwysings
wysig- ↑ Falagas, M. E.; Grammatikos, A. P.; Michalopoulos, A. (Oktober 2008). "Potential of old-generation antibiotics to address current need for new antibiotics". Expert Review of Anti Infective Therapy. 6 (5): 593–600. doi:10.1586/14787210.6.5.593. PMID 18847400.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link) - ↑ Rich, M.; Ritterhoff, R.; Hoffmann, R. (Desember 1950). "A fatal case of aplastic anemia following chloramphenicol therapy". Annals of Internal Medicine. 33 (6): 1459–1467. doi:10.7326/0003-4819-33-6-1459. PMID 14790529.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link) - ↑ "Drug Insert from DailyMed" (in Engels). DailyMed. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 April 2014. Besoek op 18 April 2014.
- ↑ "WHO Model List of EssentialMedicines" (PDF). Wêreldgesondheidsorganisasie. Oktober 2013. Besoek op 22 April 2014.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
