Cotton Club
Die Cotton Club was van 1923 tot 1940 'n nagklub in New York. Dit was op die hoek van 142nd Street en Lenox Avenue geleë (1923-'36), toe vir 'n kort ruk in die teaterdistrik van Manhattan, waar die meeste Broadway-teaters is (1936-'40).[1] Die klub is bedryf tydens die tydperk van die drankverbod in Amerika en die Jim Crow-rasseskeiding. Swart mense is aanvanklik nie as gaste in die klub toegelaat nie, maar die meeste gewilde swart kunstenaars van die tydperk het hier opgetree, onder andere die musikante Fletcher Henderson, Duke Ellington, Louis Armstrong en Count Basie; die sangers Adelaide Hall,[2][3] Ethel Waters, die Dandridge Sisters, die Mills Brothers, Nina Mae McKinney, Billie Holiday en Lena Horne; en dansers soos Katherine Dunham, die Nicholas Brothers, Charles 'Honi' Coles en Stepin Fetchit.
_N%C2%B077.JPG)
Op sy hoogtepunt was die Cotton Club 'n gewilde uithangplek, met gereelde "Celebrity Nights" op Sondae met bekende gaste soos Jimmy Durante, Sophie Tucker, Paul Robeson, Al Jolson, Mae West, Irving Berlin, Fanny Brice en Judy Garland.
Geskiedenis
wysigIn 1920 het die swaargewigbokskampioen Jack Johnson die boonste verdieping van die gebou op die hoek van 142nd Street en Lenox Avenue in die hartjie van Harlem gehuur en 'n intieme klub met die naam Club Deluxe geopen. Owney Madden, 'n bekende smokkelaar en gangster, het die klub in 1923 oorgeneem ná sy vrylating uit die tronk en die naam na die Cotton Club verander.[4]
.jpg)
Die twee het 'n ooreenkoms aangegaan dat Johnson die klub se bestuurder bly. Madden het die Cotton Club gebruik as 'n plek om bier tydens die drankverbod te verkoop.[5]
Toe die klub in 1925 vir 'n kort ruk sluit weens die verkoop van alkohol, het dit gou sy deure heropen sonder inmenging deur die polisie.[4] 'n Uitgebreide lys drankies was steeds op die spyskaart.[6]
Die Cotton Club was net vir blanke gaste, met seldsame uitsonderings vir swart sterre soos Ethel Waters en Bill Robinson.[7] Dit het die rassebeelde van die era herskep en het swart mense dikwels uitgebeeld as barbare in eksotiese woude of as "darkies" in die plantasies van die Suide. 'n Spyskaart van 1938 sluit dié soort beelde in, met illustrasies van naakte swart mans en vroue wat om 'n trom in die woud dans. Die raam van die spyskaart bestaan uit stammaskers.[6][8]
Die klub het 'n subtieler reël gehad vir meisies wat daar in kore kon optree: Hulle moes "tall, tan, and terrific" wees, wat beteken het hulle moes minstens 1,67 meter lank gewees het, met ligte velle en jonger as 21 jaar.[9] Die manlike dansers se velkleure was uiteenlopender, maar swart kunstenaars "het nie met die klub se klante gemeng nie".[10]
Van Ellington is verwag om "woudmusiek" vir 'n wit gehoor te skryf; sy bydraes tot die Cotton Club was van onskatbare waarde.[11] Die toegangsgeld was hoog, want dit het op weekdae 'n minimum van twee dollar vir kos en drank ingesluit; daarom is die kunstenaars goed betaal.[12][13][6]
Die Harlem-jare
wysigVertonings in die Cotton Club was musikale revues, en verskeie is "Cotton Club Parade" genoem, gevolg deur die jaartal. Musikale revues is twee keer per jaar geskep in die hoop dat dit suksesvolle Broadway-vertonings sou word.[14] In die revues was dansers, sangers, komediante en variëteitsvertonings, sowel as 'n huisorkes.[1] Dit het die loopbaan van baie kunstenaars help skep. Duke Ellington se orkes was die huisorkes van 4 Desember 1927 tot 30 Junie 1931.[15]
Die eerste revue van Ellington se orkes, met Adelaide Hall, is "Rhythmania" genoem. Hall het pas verskeie liedjies met Ellington opgeneem, insluitende "Creole Love Call," wat 'n wêreldwye treffer geword het.[16]
Die klub het Ellington in staat gestel om sy repertoire te ontwikkel terwyl hy musiek vir die vertonings geskep het. Eindelik het die klub sy beleid van rasseskeiding op versoek van Ellington effens verslap.[17]
In 1934 het Adelaide Hall opgetree in die "Cotton Club Parade 1934," die vertoning wat die meeste geld vir die klub ingesamel het. Dit het op 11 Maart 1934 vir ses maande geopen en het meer as 600 000 betalende klante gelok. Die 16-jarige Lena Horne het ook opgetree. Daarna is die vertoning oor die hele Amerika vertoon.
Die Broadway-jare
wysigDie Cotton Club het in 1936 tydelik gesluit ná die rasseopstand in Harlem die vorige jaar. Dit het later daardie jaar in Broadway heropen.[18] Die terrein wat vir die nuwe Cotton Club gekies is, was 'n groot vertrek op die boonste verdieping van 'n gebou waar Broadway en Seventh Avenue kruis.[19]
In Junie 1935 het die klub sy deure vir swart klante geopen. In 1940 het dit permanent gesluit onder druk van hoër huur, veranderende smaak en 'n federale ondersoek na belastingontduiking deur nagklubeienaars in Manhattan.
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 Elizabeth Winter, "Cotton Club of Harlem (1923- )", Black Past (besoek op 9 September 2014).
- ↑ Iain Cameron Williams, Chapter 15, Underneath A Harlem Moon: The Harlem to Paris Years of Adelaide Hall, Continuum, 2002.
- ↑ "Adelaide Hall with Cotton Club Revue", The Afro American, September 23, 1933.
- ↑ 4,0 4,1 "Dry Padlocks Snapped on Nine Wet Doors; 'Owney' Maddens 'Club' is One of them." 23 Junie 1925. Nesoek op 14 Maart 2012.
- ↑ Haskins, James. "The Cotton Club Comes To Broadway", in The Cotton Club, New York: Random House, 1977, p. 62.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 "What's on the menu? Cotton Club". NYPL Labs. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 April 2021. Besoek op 22 Februarie 2021.
- ↑ Brothers, Thomas (2014). Louis Armstrong: Master of Modernism. New York: W.W. Norton & Company. p. 338. ISBN 978-0-393-06582-4.
- ↑ "Program / Menu from the Cotton Club". National Museum of African American History and Culture (in Engels). Besoek op 6 Mei 2021.
- ↑ Bruno, "The Cotton Club".
- ↑ Steve Watson, "The Harlem Renaissance".
- ↑ New York Times, 1937.
- ↑ "Duke Ellington", The Harlem Reader, p. 76.
- ↑ "Cotton Club Grosses $45,000 in One Week". Plaindealer. Vol. XXXVII, no. 43. 23 Oktober 1936. p. 5. Besoek op 24 April 2019.
- ↑ Brothers, Thomas (2014). Louis Armstrong: Master of Modernism. New York: W.W. Norton & Company. p. 341. ISBN 978-0-393-06582-4.
- ↑ Williams, Iain Cameron. Chapter 8, Underneath A Harlem Moon Williams, pp. 122–124.
- ↑ World Catalogue: Underneath A Harlem Moon deur Iain Cameron Williams, hoofstuk 8, pp. 122–124ISBN 0-8264-5893-9
- ↑ New York Times, 1974.
- ↑ Bruno, "The Cotton Club",
- ↑ Haskins, p. 113.
Nog leesstof
wysig- "Cotton Club." Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online Academic Edition, 318.
- The Harlem Reader, Duke Ellington.
- Haskins, James. "The Cotton Club Comes To Broadway," in The Cotton Club (New York: Random House, 1977, ISBN 0-394-73392-4), 113–127.
- Haskins. The Cotton Club (New York: New American Library, 1977, ISBN 0-452-25598-8 pbk).
- Williams, Iain Cameron. Underneath A Harlem Moon... The Harlem to Paris Years of Adelaide Hall, Continuum Publishing, Bloomsbury, 2002/2003, ISBN 978-0826458933.
Skakels
wysig
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
