Ekumeniese konsilie

’n Ekumeniese konsilie is ’n konferensie van kerkleiers en teologiese kenners wat gehou word om leerstellings en praktyke in ’n kerk te bespreek en verskille op te los. Die woord "ekumenies" kom van ’n Griekse woord wat letterlik "die bewoonde wêreld" beteken,[1] maar wat ook in ’n enger sin gebruik is vir die Romeinse Ryk.

Die sewende ekumeniese konsilie, die Tweede Konsilie van Nicea.

Net die eerste twee ekumeniese konsilies van die oorspronklike Christelike kerk van die Romeinse Ryk, soos dit bestaan het voor groot skeurings, kan beskou word as geldend vir alle moderne kerke. Latere Romeinse konsilies is net bygewoon deur biskoppe van sekere dele van die Kerk en is verwerp deur Christene wat nie tot dié dele behoort het nie.

Die eerste sewe ekumeniese konsilies, wat erken word deur beide die Oosters-Ortodokse en die Rooms-Katolieke Kerk, is byeengeroep deur Romeinse keisers, wat ook die besluite van dié konsilies in die ryk afgedwing het.

Die aanvaarding van die Romeinse konsilies as ekumenies of nie wissel tussen verskillende moderne kerke. Verskille oor die natuur van Christus en ander kwessies het daartoe gelei dat sommige van dié konsilies deur spesifieke kerke aanvaar of verwerp word. Die meeste Protestantse kerke aanvaar die eerste vier konsilies.

Verwysings wysig

  Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
  1. "American Heritage Dictionary of the English Language". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 10 April 2013.