Elektroniese fondsoordrag

Elektroniese fondsoordrag (EFT) is die elektroniese oordrag van geld van een bankrekening na 'n ander, hetsy binne dieselfde finansiële instelling of tussen verskillende instellings, via rekenaargebaseerde stelsels, sonder die direkte tussenkoms van die bankpersoneel.

Volgens die Amerikaanse elektroniese fondsoordragwet van 1978 is dit "'n oordrag van fondse wat deur 'n elektroniese terminaal, telefoon, rekenaar (insluitend aanlyn bankdienste) of magnetiese band geïnisieer is met die doel om 'n finansiële instelling opdrag te gee of te magtig om 'n verbruiker se rekening te debiteer of te krediteer".[1]

EFT-transaksies staan onder 'n aantal name bekend in verskillende lande en verskillende betaalstelsels. In die Verenigde State kan daar byvoorbeeld na verwys word as "elektroniese tjeks" of "e-tjeks". In die Verenigde Koninkryk word die term "bankoordrag" en "bankbetaling" gebruik, terwyl "giro-oordrag" in verskeie ander Europese lande die algemene term is.

Soorte wysig

EFT's sluit in, maar is nie beperk nie tot:[1]

  • outomatiese tellermasjien (OTM)-oordragte;
  • direkte deposito of onttrekking van fondse wat deur die betaler geïnisieer is;
  • direkte debietbetalings waarvoor 'n onderneming die bankrekeninge van die verbruiker debiteer vir betaling vir goedere of dienste;
  • oordragte wat telefonies geïnisieer is;
  • oordragte voortspruitend uit krediet- of debietkaarttransaksies, hetsy deur middel van 'n betalingsterminaal of nie;
  • bankoordrag via 'n internasionale banknetwerk soos SWIFT;
  • elektroniese rekeningbetaling via aanlynbankdienste, wat deur EFT of papiertjek afgelewer kan word;
  • transaksies wat die gestoorde waarde van elektroniese geld behels, moontlik in 'n privaatgeldeenheid;
  • onmiddellike betaling.

Verwysings wysig

  1. 1,0 1,1 "Electronic Fund Transfer Act" (PDF). www.federalreserve.gov. Federal Reserve Board. 1978. Besoek op 8 September 2018.

Eksterne skakels wysig