Epson HX-20

Die Epson HX-20 (ook bekend as die HC-20) was die eerste "ware" skootrekenaar. Dit is in Julie 1980 uitgevind deur Yukio Yokozawa, wat gewerk het vir Suwa Seikosha, 'n tak van die Japannese maatskappy Seiko (nou Seiko Epson), wat 'n patent vir die uitvinding ontvang het. Dit is in 1981 as die HC-20 in Japan aangekondig en is deur Epson in Noord-Amerika as die HX-20 by die 1981 COMDEX rekenaarskou in Las Vegas bekendgestel, waar dit aansienlike aandag getrek het weens sy draagbaarheid. Dit het 'n massamarkvrystelling in Julie 1982 gehad, as die HC-20 in Japan. en as die Epson HX-20 in Noord-Amerika. Die grootte van 'n A4-notaboek en weeg 1,6 kg, is deur BusinessWeek tydskrif beskou as die "vierde revolusie in persoonlike rekenaars".

Epson HX-20

Eienskappe

Die Epson HX-20 in sy vervoertas met twee ekstra papierrolletjies.

Epson het die HX-20 geadverteer met 'n foto en fotoredigering van die rekenaar op twee teenoorstaande tydskrifbladsye met die opskrif "Werklike grootte". Met omtrent die afmetings van 'n A4-grootte bladsy, beskik die Epson HX-20 oor 'n volvervoerbare sleutelbord, herlaaibare nikkel-kadmium-batterye, 'n ingeboude 120 × 32-pixel LCD wat 4 reëls van 20 karakters toegelaat het, 'n sakrekenaar-grootte puntmatriksdrukker, die EPSON BASIC-programmeertaal, twee Hitachi 6301-SVE's teen 614 kHz wat in wese 'n verbeterde Motorola 6801 is, 16 kB RAM uitbreidbaar tot 32 kB, twee RS-232-poorte op 'n maksimum van 4800 biss/s vir die eerste 8-pen DIN-konneksie bedoel vir modem of seriële drukker met die tweede poort wat in staat is tot 38,400 bis/s met behulp van 'n 5-pen DIN-aansluiting wat hoofsaaklik vir gebruik was met eksterne slapskyfstasie en videoskerm, 'n vroeë konsep van 'n dokstasie, 'n 300 bis/s akoestiese koppelaar was beskikbaar.ingeboude mikrokassetaandrywing, strepieskode-leserverbinding. Gebruik 'n eie bedryfstelsel, wat bestaan uit die EPSON BASIC-tolk en 'n monitorprogram, en weeg ongeveer 1,6 kg. Bekende kleure van die masjien is silwer en room, terwyl sommige prototipes donkergrys was. Die HX-20 is met 'n grys of bruin dratas voorsien. 'n Eksterne akoestiese koppelaar, die CX-20, was beskikbaar vir die HX-20, asook 'n eksterne slapskyfstasie, die TF-20, en 'n eksterne spraaksintese Augmentative Communication Device (ACD), 'RealVoice'. Nog 'n uitbreiding was die serie-gekoppelde video van 40 × 24 karakters. Dit het 'n spesiale protokol, EPSP, gebruik wat ook deur die eksterne slapskyfstasie gebruik is. Die batterylewe van die HX-20 was ongeveer 50 uur met BASIC en minder met die mikrokasset, drukker of RS-232. Data-integriteit kan in die 4.0 - 6.0 V-reeks bewaar word. Die kragtoevoer is gegradeer vir 8 W. Deur dit te gebruik en te laai, sal dit 5 - 35 °C kon hanteer. Data-integriteit kon by -5 - 40 °C bewaar word Die HX-20 kan tussen -20 - 60 °C gestoor word. Die later, meer gewilde TRS-80 Model 100-lyn, ontwerp deur Kyocera, het baie te danke aan die ontwerp van die HX-20.

Ontvangs

BYTE het in September 1983 geskryf dat die HX-20, wat vir ongeveer 'n jaar in die Verenigde State beskikbaar was, onsuksesvol was weens die gebrek aan sagteware of bykomstighede. Die resensie het opgemerk dat Epson die voorheen $160 mikrokassetaandrywer in die standaard $795-konfigurasie ingesluit het, sowel as 'n eenvoudige woordverwerker saamgevoeg het. BYTE het die drukker geprys as "niks minder as wonderlik nie", maar het die gebrek aan 'n bedryfstelsel vir kassetberging gekritiseer en gesê in vergelyking met die TRS-80 Model 100 se skerm, "lyk die HX-20 primitief".

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Epson HX-20.

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.