Esias Bosch
Esias Bosch (1923–2010) was ’n Suid-Afrikaanse pottemaker en keramiekkunstenaar. Hy was bekend as "die Monet van klei".[1] Bosch is in Londen opgelei en het internasionaal verskeie toekennings vir sy unieke aanslag ontvang. Van sy bekendste openbare opdragte is 'n reuse-muurpaneel op die O.R. Tambo Internasionale Lughawe (1970). Hy het die Smithsonian-medalje in 1963, die kanseliersmedalje van UP in 1990 en die kanseliersmedalje van US in 1991 ontvang.
| Esias Bosch | |
|---|---|
| Gebore | 11 Julie 1923 Winburg |
| Sterf | 24 April 2010 Witrivier |
| Gade | Valerie Verster |
| Nasionaliteit | Suid-Afrika |
| Veld | Pottemaker, keramiek |
| Opleiding | Central School of Art and Design (Londen) |
Lewensloop
wysigEsias Bosch is op 11 Julie 1923 in Winburg gebore. Hy was van jongs af 'n dromer en het as plaaskind klei-osse gemaak.[2] Sy ouers het gehoop dat hy 'n tandarts sou word.
Hy studeer aan die Universiteit van die Witwatersrand, aanvanklik in tandheelkunde, maar gradueer met 'n BA in die skone kunste. Daarna studeer hy aan die Johannesburgse Kunsskool waar hy sy vrou, Valerie Verster, en sy kunsvriend, Zakkie Eloff, ontmoet. Hy is daarna na Kimberley, waar hy kuns aan die Diskobolos-skool vir gestremdes doseer.
In 1949 wen hy 'n studiebeurs om keramiek in Brittanje te studeer, aanvanklik onder Dora Billington, toe Ray Finch in Winchcombe, en laastens onder Michael Cardew in Cornwall. Hierdie ervaring vorm hom as 'n pottebakker-pionier in Suid-Afrika, waar hy vir die res van sy lewe sou werk.
In Januarie 1953 is hy as hoof van die keramiekdepartement van die Durbanse Kunsskool aangestel. Hy het al hoe meer sy eie stukke begin maak. Hy het hierdie stukke op straat, per kruiwa, tot verontwaardiging van sy departementshoof gesmous. Daarna was hy keramiekdosent aan die Pretoriase Kunsskool totdat hy op 33 bedank het om hom op 'n eie loopbaan en sy eerste uitstalling te fokus.
In 1961 verhuis hy na die Laeveld, waar hy sy kunsateljee, Die Randjie, op 'n klipkoppie buite Witrivier begin. Valerie is in 1992 hier oorlede.
Bosch is op 24 April 2010, enkele maande voor sy 87ste verjaardag, aan ’n hartaanval oorlede.
Van sy kinders is Esra bekend vir haar eetware, Andrée (1952-) is 'n skrywer, terwyl sy seun Anton (1958-) in sy voetspore volg.[3]
Bronnelys
wysig- van Biljon, M.L.: Esias Bosch - Die Pottebakker. In: Lantern. Tydskrif vir Kennis en Kultuur. Jaargang 9, nr. 3, Maart 1960
Verwysings
wysig- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
- ↑ ESIAS BOSCH – vader van Suid-Afrikaanse keramiek Geargiveer 6 Mei 2017 op Wayback Machine, Mieliestronk, besoek op 5 Maart 2017
- ↑ Bosch het klei, kleur laat leef, deur Willem Pretorius, Die Burger, 26 April 2010