GUM
Die afdelingswinkel GUM of GOeM (uitgespreek Ghoem) aan die oostekant van Rooiplein in Moskou beslaan die hele gebied tussen Nikolskaja- en Iljinka-straat in die historiese Kitai Gorod-sakebuurt. Dit het in 1921 sy huidige naam gekry (GUM het in die Sowjettyd gestaan vir Государственный универсальный магазин, Gossoedarstwenni oeniwersalni magazin of "Staatsafdelingswinkel"; vandag staan dit vir Главный универсальный магазин, Glawni oeniwersalni magazin of "Hoofafdelingswinkel").
.jpg)
Vanweë sy ligging aan Rooiplein, sy argitektuur en sy grootte (die verkooparea beslaan sowat 35 000 m2) is die GUM die bekendste inkoopsentrum in Rusland wat sy deure daagliks van tien uur voormiddags tot tien uur saans open.
Dit is in 1893 gebou in die plek van ’n gebou wat sedert 1815 die Boonste ry van die destydse mark beslaan het en ’n groot deel van die handelsbedrywighede van Kitai-gorod onder een dak verenig het. Nadat die gebou sedert die 19de eeu toenemend verval het, was daar voortdurend planne om dit met ’n ander gebou te vervang. Dit het eers in die 1890's plaasgevind ná ’n kompetisie onder argitekte. Dit is gewen deur ’n Sint Petersburgse professor in argitektuur, Aleksander Pomerantsef, en die toe nog taamlik onbekende ingenieur Wladimir Sjoechof.
Die gebou is in 1893 voltooi in dieselfde ou Russiese styl as die Historiese Staatsmuseum - met groot boogvensters wat aan Russies-Ortodokse kerkboukuns ontleen is en 'n fasade uit marmer, graniet en kalksteen. Dit het twee dekoratiewe torings asook ’n indrukwekkende glasdak wat drie gange bedek en uit sowat 60 000 stukke glas bestaan - ontleen aan oordakte winkelstrate soos dié in Parys, Londen of Milaan en voorheen ongekend in Rusland, net soos die elektriese hysbakke wat geïnstalleer is.
Teen die tyd van die Russiese Rewolusie in 1917 het die gebou uit 1 200 winkels bestaan. Tydens die Sowjettyd het die gebou ’n wisselvallige geskiedenis gehad. In die begin van die 1930's is dit vir twee dekades gesluit en is dit gebruik as 'n kantoor- en woonkompleks. Ná die selfmoord van Stalin se vrou, Nadezjda, in 1932 is dit gebruik om haar lyk ten toon te stel.
Van 1953 af tot met die verbrokkeling van die Sowjetunie was die GUM die land se vlagskip-afdelingswinkel wat nie gebuk gegaan het onder die konstante skaarste aan lewensmiddele van die sosialistiese ekonomie nie. Terwyl bepaalde soorte Russiese roomys slegs in Moskou geproe kon word, was GUM die enigste plek in die hoofstad waar die mees gesofistikeerde roomys-spesialiteite bedien is.
In die 1990's is die GUM geprivatiseer en aansienlik gerestoureer. Nadat dit ’n paar keer van eienaar verwissel het, het die supermarkketting Perekrjostok dit eindelik gekoop. Die naam is so verander dat die afkorting steeds GUM is. Vandag is dit ’n luukse inkoopsentrum met internasionale modes, 'n filiaal van die Russiese Respublica-boekwinkelketting en GUM Section | СЕКЦИЯ, 'n modeboetiek met internasionale en Russiese ontwerpersmodes.[1]
GUM-ensiklopedie
wysig'n Groep outeurs onder leiding van die kunshistorikus Grigori Rewsin het die GUM-ensiklopedie in twee boekdele saamgestel wat in 2015 gepubliseer is - as 'n soort beskrywing van die lewe in Rusland, soos waargeneem deur die afdelingswinkel se toonvensters.[2]
Verwysings
wysig- ↑ "gumsection.ru Besoek op 9 Mei 2020". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2020. Besoek op 9 Mei 2020.
- ↑ Russia Beyond, 23 Julie 2015: Geheimnisse des GUM: Stalins Tränen und Gagarins Chanel-Anzüge. Besoek op 9 Mei 2020
Eksterne skakels
wysig| Wikimedia Commons bevat media in verband met Moskouse GUM. |
- Amptelike webtuiste
- Argitektuur en ingenieurswese
- Geskiedenis