Riata1983

ANGOLA-BOERE, Transvaalse burgers wat hulle groepsgewys oor jare in Portugese gebied gevestig en later teruggekeer het. Tussen 1874 en 1905 het Transvaalse burgers om politieke en ekonomiese redes veral hulle in die onontwikkelde Suid Angola as gesinne en vlugtende enkelinge naby Humpata veral gevestig. Oor die jare het hulle die Portugese op verdedigings- en landbougebied ywerig bygestaan. Ook as transportryers het hulle onder moeilike omstandighede 'n groot bydrae tot die oopstelling van die streek gelewer. Veral na 1915 is die verbintenisse via Suid Wes Afrika tussen Angola en die destydse Unie verstewig. Hulle posisie as Afrikaners en Protestante was egter steeds in die weegskaal. Onderwysomstandighede, landbouprobleme en toenemende misnoeë met die Portugese owerheid oor burgerskap, beraming en toekoms sekerheid het die Afrikaners ontmoedig. Met staatshulp van R1 miljoen onder Generaal Hertzog se Nasionale bewind is die groot meerderheid van die nasate van die oorspronklike Angola-Trekkers in 1928 na die noordelike deel van Suidwes teruggebring en gevestig. Sodoende het Suidwes se blanke bevolking met 2000 gegroei en die Afrikaanse karakter van die land bevestig; veral nadat 8500 Duitsers in 1919 die gebied verlaat het. As beesboere veral het die Angola-Trekkers geleidelik vooruitgegaan, maar mettertyd na die Unie oorgekom. In 1958 het die Unie-owerheid en in besonder die Hervormde Kerk van die laaste 200 Angola-nasate na Suid-Afrika help bring. Hulle was grootliks verarm en vervreemd, maar het algaande oral in die land tereggekom.