Gehoorontleding

Gehoorontleding is 'n taak wat dikwels in die vroeë stadium van ’n projek deur tegniese skrywers uitgevoer word. Dit bestaan uit die beoordeling van die gehoor om seker te maak dat die inligting wat aan hulle verskaf word op die toepaslike vlak is. Die gehoor word dikwels die eindgebruiker genoem, en alle kommunikasie moet op die gedefinieerde gehoor gemik word. Die definisie van 'n gehoor vereis dat baie faktore, soos ouderdom, kultuur en vakkennis, oorweeg word. Ná oorweging van al die bekende faktore, kan 'n profiel van die beoogde gehoor geskep word, sodat skrywers op 'n manier kan skryf wat deur die beoogde gehoor verstaan sal word.

Proses

Gehoorontleding behels die insameling en interpretasie van inligting oor die ontvangers van mondelinge, skriftelike of visuele kommunikasie.

Daar is talle metodes wat 'n tegniese kommunikeerder kan gebruik om die ontleding uit te voer. Omdat die voltooiing van 'n gehoorontleding oorweldigend kan wees, beveel die meeste professore die gebruik van 'n multidimensionele benadering tot die uitvoering van die ontleding aan, wat dikwels groter akkuraatheid en doeltreffendheid tot gevolg het. Michael Albers stel voor dat 'n ontleding gebruik maak van verskeie onafhanklike guestofaguest wat saam werk, soos lesers se kennis van die onderwerp en die leser se kognitiewe guestofaguest

Skrywers kan ook gebruik maak van gesprekke, diepte-onderhoude of fokusgroepe om hulle te help om 'n gehoorontleding te voltooi. Gesprekke sowel as ander kwalitatiewe navorsingstegnieke sal die kommunikeerder in staat stel om die kulturele, dissiplinêre en institusionele kontekste van hulle teikengehoor in ag te neem, wat 'n waardevolle gehoorontleding tot gevolg sal hê.

David L. Carson van die Rensselaer Polytechnic Institute beweer dat tegniese kommunikeerders meestal hulle werk doen met min of geen kennis van hulle gehoor nie. Carson sê dat die ontleding 'n leser se begripsvlak van die tegniese woordeskat en motivering moet insluit, sowel as leesvlak. 'n Aanduiding van 'n leser se hoë motiveringsvlak sluit in 'n groot belangstelling in die onderwerp, betreklik goeie kennis van die inhoud en groot persoonlike belangstelling in die bemeestering van die inligting.

'n Ander tegniek wat gebruik word om 'n gehoorontleding uit te voer, is die "onder-na-bo"-benadering. Leon de Stadler en Sarah van der Land verken hierdie tipe benadering met verwysing na 'n dokument wat opgestel is deur 'n organisasie wat verskillende soorte ingrypings op die gebied van MIV/vigs-opvoeding ontwikkel. Hierdie spesifieke dokument het gefokus op die gebruik van voorbehoeding en was gemik op die swart jeug van Suid-Afrika. Die aanvanklike dokument is geskep deur dokumentontwerpers in die Verenigde State van Amerika wat nie hulle ontwerp op 'n uitgebreide gehoorontleding gebaseer het nie. Gevolglik het die dokument, wat die informele sleng van swart Suid-Afrikaanse jongmense gebruik het, nie doeltreffend met die teikengehoor gekommunikeer nie. Ná afloop van die verspreiding van die dokument, het Van der Land fokusgroepe en onderhoude met 'n gedeelte van die teikengehoor gebruik om te vind watter verbeterings aangebring moet word. By oorweging van die gehoor se perspektief, het sy gevind dat die aanvanklike dokument se gebruik van die loslittaal misluk het. Die jongmense met wie onderhoude gevoer is, het aangedui dat die gebruik van die gewilde taal nie doeltreffend was nie, want dit is nie korrek of konsekwent in die dokument gebruik nie. Daarbenewens het die informele taal vir die teikengehoor nie by die erns van die onderwerp wat bespreek is, gepas nie. Die voorgestelde "onder-na-bo"-benadering moes die teikengehoor tydens die ontwerpproses in ag geneem het, in plaas van as 'n nagedagte.

Marjorie Rush Hovde bied selfs meer taktieke wat geïmplementeer kan word in die proses van 'n gehoorontleding in verhouding tot 'n mens se organisasie. Sy stel voor 'n mens praat met gebruikers gedurende selfoonondersteuningsoproepe, persoonlike interaksie met gebruikers, deur gebruik te maak van die skrywer se eie ervaring met die sagteware en dokumentasie, interaksie met die gebruikskontakpersone in die organisasie, die bestudering van antwoorde wat ingestuur word deur gebruikers nadat die dokumentasie vrygestel is en die uitvoer van interne gebruikerstoetse. Soos Michael Albers, beweer Hovde dat die gebruik van 'n kombinasie van taktieke 'n akkurater gehoorontleding lewer as die gebruik van slegs een taktiek.

Karen D. Holl bespreek wat skrywers moet oorweeg wanneer hulle artikels vir 'n internasionale gehoor skryf. Sy fokus op die skrywers wat studies probeer publiseer in publikasies wat in die buiteland versprei word. Sy stel voor dat hierdie skrywers die volgende vrae oorweeg wanneer hulle hulle artikels skryf: Watter gevolgtrekkings uit my studie sal relevant en nuut wees om bestuurders en wetenskaplikes aan te trek wat in ander ekosisteme en sosio-ekonomiese kontekste werk?, Wat is die geografiese omvang van die literatuur waarna ek verwys?, Op watter ekologiese en sosio-ekonomiese stelsels is my wêreldbeskouing en resultate van toepassing?, Is my studie herhaalbaar genoeg om my resultate te veralgemeen?, en Word my gevolgtrekkings deur my data ondersteun en, aan die ander kant, is al my data nodig om my gevolgtrekkings te ondersteun? Hoewel sy haar voorstelle op wetenskaplike studies fokus, erken sy dat "dit van kritieke belang is vir die doeltreffende kommunikasie van die resultate van enige studie om te oorweeg watter gevolgtrekkings vir die teikengehoor van die grootste belang is". Holl kom tot die gevolgtrekking dat om te weet hoe om 'n internasionale gehoor aan te spreek, 'n belangrike vaardigheid is waaroor suksesvolle wetenskaplikes, sowel as tegniese kommunikeerders, moet beskik.

Diepte van ontleding

Daar is dikwels baie faktore om te oorweeg, wat dit dus vir die skrywer moeilik maak om die teikengroep binne 'n redelike tyd te bepaal. Gevolglik is dit vir die tegniese kommunikasieproses noodsaaklik dat die akkuraatste en doeltreffendste gehoorontleding so gou moontlik gedoen,  word. Die volledigheid van die gehoorontleding hang ook af van die grootte van die beoogde gehoor.

Omdat mense en hulle tegnologiese blootstelling voortdurend verander, verander die gehoor wat ontleed moet word ook voortdurend. Gevolglik moet tegniese kommunikeerders die moontlikheid oorweeg dat hulle gehoor met verloop van tyd verander. 'n Artikel in die European Journal of Communication het die verandering in gehoornavorsing as gevolg van die groeiende omvang van inligting- en kommunikasietegnologie ondersoek. Die artikel het daarop gewys dat daar drie groot uitdagings is wat die soektog na streng metodologie aandryf: die verskil tussen wat mense sê en wat hulle in die praktyk doen, die interpretasie van die teks deur die leser en waarom die betekenis wat ontvang word van televisie in die daaglikse lewe saak maak. Dit is oor die algemeen onmoontlik om 'n absoluut volmaakte gehoorontleding te doen, en dit is net so moeilik om 'n ontleding te doen wat vir 'n lang tydperk relevant is. Dit is dikwels nodig om 'n gehoorontleding te hersien en herskryf om dit relevant te hou.

Spesifieke toepassings van gehoorontleding

RC Goldworthy, CB Mayhorn en AW Meade het gevaarversagting, insluitende waarskuwingsontwikkeling, validering en verspreiding behandel as 'n belangrike aspek van die produkveiligheid en werkplekveiligheid en verbruikersbeskerming in hulle artikel "Warnings in Manufacturing: Improving Hazard-Mitigation Messaging through Audience Analysis" (Waarskuwings in vervaardiging: Verbetering van gevaarversagtingsboodskappe deur gehoorontleding). In hierdie studie het hulle gefokus op die potensiële rol van latenteklasontleding met betrekking tot die gehoorontleding wat uitgevoer is oor in gevaarkommunikasie en waarskuwingsboodskappe. Hulle kwalitatiewe studie het 700 volwasse en adolessente deelnemers betrek wat 'n gestruktureerde vraelys beantwoord het oor geskiedenis ten opsigte van voorskrifmedikasie, leengeskiedenis ten opsigte van voorskrifmedikasie en die waarskynlikheid om medikasie te deel/leen. Met hierdie inligting is vier latente klasse geïdentifiseer: onthouers, pragmatiese gereelde delers, risikodelers en nooddelers. Die identifikasie van latente klasse wat gebaseer is op die gedrag van belang het gevaarversagtingspogings vir spesifieke groepe vergemaklik. Hoewel hulle studie beperk is, aangesien al die deelnemers tussen die ouderdom van twaalf en vier-en-veertig was en uit digbevolkte stedelike gebiede gekom het (gevolglik is die veralgemening van die data op landelike gebiede nie gegenereer is), het hierdie studie bepaal dat latenteklasontleding 'n belangrike rol kan speel. Hulle kom tot die gevolgtrekking dat latenteklasontleding 'n waardevolle toevoeging tot ontledingshulpmiddele is, want in hierdie geval kan dit risiko- en gevaarversagtende pogings toelaat om ingrypings by 'n diverse teikengehoor laat pas. Vir die tegniese skrywer sal die ontleding van latente klasse nuttig wees om homogene groepe binne die breër bevolking van lesers beter te identifiseer en ondanks baie veranderlikes boodskappe by hierdie beter-bepaalde groepe aan te pas.

Die bevolking van ouer volwassenes groei, en Gail Lippincott beweer dat tegniese kommunikeerders nie die behoeftes van hierdie gehore in ag geneem het of gebruik gemaak het van die groot verskeidenheid van navorsing oor veroudering nie. In haar artikel "Grey Matters: Where are the Technical Communicators in Research and Design for Aging Audiences?", dui Lippincott op vier uitdagings wat praktisyns, opvoeders en navorsers moet aanvaar om ouer volwassenes se fisiese, kognitiewe en emosionele behoeftes te akkommodeer: Hulle moet die demografiese veranderlike van ouderdom verfyn, ouderdom aanwend om huidige metodes van die gehoorontleding te verryk, multidissiplinêre bronne van navorsing oor veroudering ondersoek en deelneem aan die navorsing oor veroudering deur ons kundigheid in dokumentontwerp en kommunikasiestrategieë aan te bied. Lippincott erken dat daar baie meer navorsing is wat op hierdie gebied gedoen moet word, aangesien "die literatuur oor ouer volwassenes en rekenaargebruik relatief klein is". Lippincott bied insig in 'n dikwels verwaarloosde gehoor wat tegniese kommunikeerders moet leer aanspreek.

Teresa Lipus voer aan dat dit prakties sowel as eties is om maatskappyhulpbronne te wy aan die produksie van voldoende instruksies vir internasionale gebruikers. Sy bied ook 'n kort oorsig oor die verbruikersbeskermingmaatreëls wat die grootste handelsvennote van die VSA geïmplementeer het. Sy noem ook die volgende riglyne vir die ontwikkeling van voldoende instruksies vir die internasionale gehore: 1) definieer die omvang van die instruksies, 2) identifiseer die gehoor, 3) beskryf die produk se funksies en beperkings, 4) identifiseer die beperkings en 5) gebruik duursame materiaal. Sy bied wenke om die aandag van die gehoor te kry en te behou. Hierdie wenke is 1) organiseer die inligting, 2) struktuureer die inligting en 3) ontwerp die bladsyuitleg. Om lesersbegrip te verbeter, stel Lipus voor dat tegniese kommunikeerders leesbare tekste skryf en doeltreffende grafika ontwerp. In 'n poging om nakoming te aan te moedig, sê sy dat die instruksies relevant en geloofwaardig gemaak moet word en dat gebruikers gehelp moet word om die inligting te onthou deur die inligting in klein, betekenisvolle groepe te organiseer en bondige opsommings en herinneringe te voorsien wat op die produk verskyn. Wanneer veiligheidsinligting aangebied word, sê Lipus dat nie net die nodige veiligheidsboodskappe ingesluit moet word nie, maar ook dat doeltreffende veiligheidsboodskappe ontwerp moet word. Voor instruksies versprei word, moet hulle geëvalueer word. Sy beveel aan dat die produk en die akkuraatheid van die instruksies getoets word, kommunikasie plaasvind volgens middele wat gebruikers bereik en dat daar voortgegaan word met toetse en dat gebruikers selfs ná bemarking ingelig moet word. Sy verduidelik dat 'n taalsensitiewe moedertaalspreker van die teikenkultuur altyd die instruksies moet hersien voordat dit aan verbruikers versprei word omdat daar in internasionale transaksies so 'n groot potensiaal bestaan om subtiele maar aanstootlike foute te maak. Hoewel Lipus inligting bied oor hoe om 'n internasionale gehoor te ontleed en vir hulle oor verbruikersbeskerming te skryf, kan die strategieë wat aangebied word, oor die algemeen toegepas word op die voorbereiding van dokumente.

Jenni Swenson, Helen Constantinides en Laura Gurak bespreek in hulle gevallestudie die probleem om die geloofwaardigheid van 'n mediese webwerf te definieer en die gaping in die webontwerpnavorsing te identifiseer wat versuim om ’n gehoor se spesifieke behoeftes in webwerfontwerp te erken of in ag te neem. Die inligting wat hulle versamel het, het die navorsers gehelp om spesifieke behoeftes van die gehoor te identifiseer en in ag te neem, 'n raamwerk te beskryf en 'n gevallestudie in gehoorgedrewe webontwerp aan te bied. Die navorsers het die kwalitatiewe metode gebruik om 'n opname uit te voer om die gehoor van die Algenix, Inc.-webwerf te vind. Algenix is 'n maatskappy wat biomediese bestuur van lewersiekte doen. Die studie het getoon dat 'n gehoorgedrewe ontwerp meer sal doen om die gehoor te verseker dat persoonlike inligting nie sonder toestemming ingesamel sal word nie sowel as om duidelik sekuriteits-, privaatheids- en data-insamelingsbeleide te verskaf. Die navorsers het uit die opname geleer dat die gehoor ook 'n webwerf wil ervaar met min grafika en kort aflaaitye en een wat is intuïtief is en maklik om te navigeer. Hierdie studie illustreer hoe 'n gehoorontleding nie net in ag moet neem wat die gebruikers kan doen nie, maar ook wat hulle, as die gebruikers, sou verkies.

In die artikel "Real Readers, Implied Readers, and Professional Writers: Suggested Research" definieer Charlotte Thralls, Nancy Ror en Helen Rothschild Ewald van die Iowa-staatsuniversiteit "werklike lesers" teenoor "geïmpliseerde lesers". Die werklike leser is 'n konkrete werklikheid en bepaal die skrywer se doel en persona. 'n Skrywer wat 'n gehoor as werklik beskou, is geneig om aan lesers te dink as lewende persone met spesifieke houdings en demografiese eienskappe. Daarom is dit die taak van die skrywer om die werklike leser te akkommodeer deur sy behoeftes te ontleed en in ag te neem. Aan die ander kant is die geïmpliseerde leser 'n verstandelike konsep of rol waarvan die werklike leser genooi word om deel te word, al pas die eienskappe wat in daardie rol vergestalt word, nie volmaak by sy of haar houdings of reaksies nie. In die geval van die geïmpliseerde leser veronderstel en bepaal die skrywer die gehoor deur middel van die teks. Die navorsers beweer dat die skrywers bewus moet wees van die komplekse wisselwerking wat kan plaasvind tussen die werklike en die geïmpliseerde voorstellings van die leser in elke dokument. Die navorsers bespreek hoe hulle studie uitgevoer is met die uitsluitlike doel om 'n hipotese vir verdere studie te ontwikkel: Is professionele skrywers bewus van die werklike en geïmpliseerde lesers; beïnvloed die manier waarop 'n skrywer hom 'n leser voorstel kontekstuele ontwikkeling; vind verskuiwings plaas in die skrywers se konsep van lesers; is skrywers se persepsies van lesers gekoppel aan 'n sin van die genre en word dit verduidelik deur beginsels van kognitiewe prosessering?

Sien ook

• Tegniese kommunikasiehulpmiddele
• Tegniese skryfwerk

Eksterne skakels

• Wikiversity se tegniese skryfkursus
• http://www.wsu.edu/~amerstu/pop/audience.html