Wikipedia

Groothertog Michail Pawlowitsj van Rusland

Hierdie naam is volgens die Oos-Slawiese gebruik; die patroniem is Pawlowitsj en die van is Romanof.

Michail Pawlowitsj
Groothertog
’n Portret deur George Dawe.
’n Portret deur George Dawe.
Huis Romanof
Vader Paul van Rusland
Moeder Sophia Dorothea Augusta Louisa van Württemberg (Maria Fjodorowna)
Gebore 8 Februarie [O.S. 28 Januarie] 1798,
Sint Petersburg, Russiese Ryk
Oorlede 9 September [O.S. 28 Augustus] 1849,
Warskou, Pole
Eggenote Prinses Charlotte van Württemberg (Jelena Pawlowna)
Kinders Maria, Elisabeth, Katharina, Aleksandra, Anna

Michail Pawlowitsj Romanof (Russies: Михаи́л Па́влович; 8 Februarie [O.S. 28 Januarie] 1798 – 9 September [O.S. 28 Augustus] 1849) was ’n Russiese groothertog, die jongste kind van die ses dogters en vier seuns van keiser Paul van Rusland en Sophia Dorothea Augusta Louisa van Württemberg. Hy was die broer van keisers Aleksander I en Nikolaas I.

Biografie

wysig

Michail is in Sint Petersburg gebore en was die enigste van Paul se kinders wat gebore is nadat hy keiser geword het. Hy was van kleins af lewendig en sosiaal en was gewild aan die hof. Hy was baie geheg aan sy ouer broer Nikolaas en hulle het lewenslank groot vriende gebly. Hy het ook ’n goeie verhouding met sy broer Konstantyn gehad en was die skakel tussen Warskou en Sint Petersburg in 1825 toe hul oudste broer, keiser Aleksander I, dood is en daar verwarring oor die troonopvolging was. ’n Opstand het in Rusland uitgebreek terwyl Konstantyn in Pole was.

Persoonlikheid

wysig
 
Die groothertog in sy jeug.

Daar was twee kante aan Michail se persoonlikheid; hy was bekend vir sy grappies en humor en het graag poetse gebak, maar was gesteld op formaliteit, selfs binne die familie. Hoewel hy liefdevol en vrolik was, het hy ook ’n voorkeur vir orde en dissipline gehad. Hy het sy beste eienskappe weggesteek en het rof en soms vreesaanjaend voorgekom.

Militêre loopbaan

wysig

In die weermag was hy ’n bekwame aanvoerder en op 16 jaar het hy al aan die Sesde Koalisie se veldtogte teen Napoleon deelgeneem. In 1820 het hy die eerste militêre skool in Rusland gestig. Hy het in Desember 1825 deelgeneem aan die onderdrukking van die Dekabriste se opstand teen Nikolaas I, wat eerder vir Konstantyn as keiser wou hê ná Aleksander I se dood.

In 1826-1828 was hy ’n aanvoerder in die Russies-Turkse Oorlog. Toe hy die Orde van Sint Joris ontvang ná die oorwinning by Brăila, het hy geweier om dit te dra omdat hy geglo het die prys vir die oorwinning was te hoog. In 1830-1831 het hy deelgeneem aan die onderdrukking van die Poolse opstand van 1830. In 1831 het hy ook die rang adjudant-generaal gekry vir die storming van Warskou.

Van 1831 af was hy die hoof van verskeie kadetkorpse; altesaam 14 nuwe korpse is in sy tyd gestig. Aan die einde van sy loopbaan was hy aanvoerder van die Wag-en-grenadierkorps (1844).

Michailofski-paleis

wysig
 
Die Michailofski-paleis in Sint-Petersburg soos dit vandag lyk.

Met Michail se geboorte het sy pa, keiser Paul, geld beskikbaar gestel vir die bou van ’n paleis vir sy jongste seun. Hy sou dit egter nooit voltooi sien nie, want hy is kort daarna vermoor. Toe Michail 21 word, het sy oudste broer, Aleksander I, opdrag gegee dat die paleis gebou word. Die argitek was Carlo Rossi. Die pragtige Michailofski-paleis is in 1825 voltooi. Dit behoort vandag aan die Russiese Museum.

Huwelik en kinders

wysig
 
Groothertogin Jelena Pawlowna in 1840, ’n portret deur Wladimir Hau.

Anders as sy ouer broers, wat jonk getrou het, was Michael 27 jaar oud toe hy in die huwelik tree. Keiserin Maria Fjodorowna het in haar geboorteland, Württemberg, ’n vrou vir haar jongste seun gevind. Sy was die kleindogter van die keiserin se broer en die oudste dogter van prins Paul van Württemberg: prinses Charlotte. Toe hulle mekaar ontmoet, het Michail nie van haar gehou nie. Hulle is egter wel op 8 Februarie 1824 in Sint Petersburg getroud en sy het die Ortodokse naam Jelena Pawlowna aangeneem.

Die verhouding tussen hulle het nie juis verbeter nie en selfs sy broers was geskok oor die min aandag wat Michail aan sy vrou gegee het. Die prinses het ’n baie goeie opvoeding en algemene kennis gehad, maar die groothertog het al sy aandag aan die weermag gewy. Hy het die geselskap van sy vrou soveel moontlik vermy.

Vyf dogters is uit die huwelik gebore, van wie twee as babas dood is.[1] Nog twee dogters is op ’n jong ouderdom oorlede.

  • Maria (25 Februarie 1825 - 7 November 1846)
  • Elisabeth (14 Mei 1826 - 16 Januarie 1845)
  • Katharina (16 Augustus 1827 – 12 Mei 1894)
  • Aleksander (16 Januarie 1831 – 15 Maart 1832)
  • Anna (15 Oktober 1834 – 10 Maart 1836)

Buite-egtelik

wysig
  • Nadezjda Poloftsof (gebore Ijoenewa, 1843 - 1908)

Dood

wysig

Hoewel Michail fisiek sterk was, was sy gesondheid nie goed nie. In 1819 het hy baie siek geword en dokters het hom aangeraai om behandeling in die helende water van Karlsbad te ondergaan, waarheen hy in die somer van 1821 is. In 1837 is hy ’n paar maande lank in Europese oorde versorg. Maar selfs ná twee jaar het sy gesondheid nie juis verbeter nie, en dit is vererger deur die feit dat hy nie altyd die dokters se aanbevelings gevolg het nie. Nikolaas I het geskryf: "Die aankoms binnekort van Michail Pawlowitsj is eerder hartseer as ’n vreugde omdat hy nie sy behandeling voltooi het nie en dit sal moet oorbegin; na verwagting sal hy nie sy leefstyl en slegte gewoontes verander nie."

Die dood van sy dogter Elisabeth in 1845 was ’n groot skok vir Michail. Die volgende jaar is sy oudste dogter, Maria, in sy arms dood. Terwyl hy in Wene was, het sy neus begin bloei. Drie jaar later het sy neus weer in Moskou begin bloei en het hy ’n senu-ineenstorting gehad.

In Julie 1849 het hy ondanks sy swak gesondheid na Warskou vertrek, waar hy sy aandag toegespits het op die Wag-en-grenadierkorps. Op 12 Augustus tydens ’n inspeksie het hy gesê: "My arm is lam." Twee en ’n half weke lank het hy om sy lewe geveg. Op 9 September [O.S. 28 Augustus] 1849 het die groothertog gesterf.

Sien ook

wysig

Verwysings

wysig
  1. ↑ Родословная книга Всероссійскаго дворянства. // Составилъ В. Дурасов. — Ч. I. — Градъ Св. Петра, 1906.

Verdere leesstof

wysig
  • (ru) Григорян, В.Г. Романовы. Биографический справочник. Moskou. AST, 2007.
  • (ru) Пчелов, Е.В. Романовы. История династии. Moskou. Олма-Пресс, 2004.
  • (ru) Данилова, А. Судьбы закон печальный. Жены сыновей Павла I. Биографические хроники. Moskou. Эксмо, 2007.
  • (ru) Журавлев, В.В., Митюрин Д.В., Сакса К.Б. Форпост Петербурга. Три века ратной истории Ораниенбаума-Ломоносова. Sint Petersburg, 2011. ISBN 978-5-903984-26-8

Skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Groothertog_Michail_Pawlowitsj_van_Rusland&oldid=2445201"