Indiana pi-wetsontwerp
Die Indiana pi-wetsontwerp (Engels: Indiana Pi Bill) is 'n naam wat aan wetsontwerp 246 van die 1897-sitting van Indiana se Algemene Vergadering gegee is. Die pi-wetsontwerp het berug geword vanweë die poging om 'n wiskundige waarheid deur middel van 'n wet te probeer vaslê. Die wetsontwerp is nooit goedgekeur nie, danksy professor C. A. Waldo van die Purdue Universiteit wat toevallig op die stemdag in die raadsaal teenwoordig was.
Die voorgestelde wet het nie direk die waarde van pi probeer voorskryf nie, maar het eerder oor die antieke meetkundeprobleem van die kwadratuur van 'n sirkel gehandel. Die kwadratuur van 'n sirkel behels die taak om 'n vierkant te teken wat presies dieselfde oppervlak as 'n gegewe sirkel het, deur slegs van 'n passer en 'n liniaal gebruik te maak. Menigte wiskundiges het al sedert die Griekse tyd gedink dat hierdie taak onmoontlik is, en in 1882 het Ferdinand von Lindemann inderdaad bewys dat dit die geval is. Dit het egter nie die dokter en amateurwiskundige Edward J. Goodwin daarvan weerhou om in 1894 met 'n nuwe "bewys" vorendag te kom, en om sy sogenaamde bewys deur middel van 'n wet te probeer vaslê nie. Hierdie bewys, indien dit korrek was, sou onder meer behels het dat die waarde van pi wettiglik gelyk sou wees aan 3,2 (in plaas van sy werklike waarde 3,1415...).
