Inkvisstinkhoring
Die inkvisstinkhoring (Clathrus archeri (Berk.) Dring, 1980) is 'n swam wat plaaslik algemeen en wydverspreid in Suid-Afrika voorkom.[2] Hierdie spesie kom oorspronklik uit Australië en Nieu-Seeland en het Europa tydens die Eerste Wêreldoorlog bereik. Die naam stinkhoring is tereg: dit stink na vrot vleis! Hierdie spesie se paddastoel kruip eers uit ‘n soort eier wat wel hekse- of duiweleiers genoem word. Die ‘eier’ is ongeveer 2 tot 3 cm in deursnee en die 4 tot 6, soms 8 rooi ‘vingers’ wat daaruit te voorskyn kom kan tot 20 cm in deursnee groei. In Brittanje word dit wel 'duiwelsvingers' genoem. Die spesie is saprobioties, wat wil sê dat dit onder bossies en struike op dooie plantmateriaal leef. Teenswoordig word dit ook op deklae van houtsnippers aangetref. Die paddastoel word gewoonlik in die somer gevorm. Dit is nie giftig nie maar dit word vanweë die stank ook nie geëet nie. [3]
| Inkvisstinkhoring | |
|---|---|
| |
| Wetenskaplike klassifikasie | |
| Koninkryk: | |
| Divisie: | |
| Klas: | |
| Orde: | |
| Familie: | |
| Genus: | |
| Spesie: | C. archeri
|
| Binomiale naam | |
| Clathrus archeri (Berk.) Dring 1980
| |
| Sinonieme | |
| |
Fotogalery wysig
-
-
Hekse-eiers -
Inkvis met eiers
.jpg)
Verwysings wysig
- ↑ "Species Fungorum". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Desember 2019.
- ↑ Gewone Afrikaanse en Engelse name vir die meer algemene Suid-Afrikaanse sampioene en ander makroswamme G.J.M.A. Gorter en Albert Eicker ISSN 0254-3486 = S./4. Tydskrif vir Natuurwetenskap en Tegnologie, 7(1) 1988.
- ↑ "first nature" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Februarie 2019.
Eksterne skakel wysig
- Youtube video van die groei van inkvisstinkhorings.
