Invar

Invar, ook bekend as FeNi36, is 'n nikkel–yster legering opvallend vir sy uniek lae termiese uitsettingskoëffisiënt (CTE of α). Die naam Invar kom van die Engelse woord invariable, wat verwys na die relatiewe gebrek aan uitbreiding of inkrimping met temperatuurveranderings.^[1]

Die koëffisiënt van termiese uitsetting van nikkel/yster legerings word hier geteken teen die nikkelpersentasie (op 'n massa basis) in die legering. Die skerp minimum kom voor by die Invar-verhouding van 36% Ni.

Die ontdekking van die legering is in 1896 deur die Switserse fisikus Charles-Édouard Guillaume gemaak, waarvoor hy in 1920 die Nobelprys vir Fisika ontvang het. Dit het verbeterings in wetenskaplike instrumente moontlik gemaak.^[2]

Verwysings

↑ Davis, Joseph R. Alloying: Understanding the Basics. ASM International. pp. 587–589. ISBN 0-87170-744-6.
↑ "The Nobel Prize in Physics 1920". nobelprize.org. The Nobel Foundation. Besoek op 20 Maart 2011. The Nobel Prize in Physics 1920 was awarded to Charles Edouard Guillaume "in recognition of the service he has rendered to precision measurements in Physics by his discovery of anomalies in nickel steel alloys".

Eksterne skakels

Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Invar.

[legering-1] Davis, Joseph R. Alloying: Understanding the Basics. ASM International. pp. 587–589. ISBN 0-87170-744-6.

[nobelprize-2] "The Nobel Prize in Physics 1920". nobelprize.org. The Nobel Foundation. Besoek op 20 Maart 2011. The Nobel Prize in Physics 1920 was awarded to Charles Edouard Guillaume "in recognition of the service he has rendered to precision measurements in Physics by his discovery of anomalies in nickel steel alloys".

[1]

[2]