Charles Édouard Guillaume

Charles Édouard Guillaume (Fleurier, 15 Februarie 1861 – Sèvres, 13 Junie 1938) was 'n Switserse fisikus. Hy het bekend geword as die ontdekker van verskeie spesiale yster-nikkel-legerings, insluitend Invar, waarvoor hy die Nobelprys vir Fisika in 1920 ontvang het.

Charles Edouard Guillaume

Biografie

Charles-Edouard Guillaume se oupa het om godsdienstige redes na Londen geëmigreer, waar hy homself as 'n klokmaker gevestig het. Sy seun het die maatskappy na Fleurier in die Switserse Jura verskuif. Charles-Edouard is op 15 Februarie 1861 in Fleurier (kanton Neuchâtel) in Switserland gebore.

Nadat hy aan die Federale Tegniese Kollege in Zürich (1878-1882) gestudeer het, het hy sy militêre diensplig as offisier in die artillerie voltooi. In 1883, op die ouderdom van ongeveer 22, het hy as assistent by die Internasionale Buro vir Gewigte en Mates in Sèvres, naby Parys, begin werk. Hy is later verskeie leerstoele in fisika aangebied en 'n pos as direkteur van die Neuchâtel-sterrewag, maar nogtans het hy sy hele lewe lank aan hierdie Kantoor verbonde gebly - vanaf 1902 as adjunkdirekteur, vanaf 1915 as direkteur. In 1937, die jaar voor sy dood, is hy as eredirekteur aangestel.

In 1888 trou Guillaume met die Duitser Émilie-Marie Anna Taufflieb. Hulle het drie kinders gehad. Gedurende sy tyd in die artillerie het Guillaume meganika en ballistiek studeer. By die Internasionale Buro vir Gewigte en Mates het hy navorsing gedoen oor die regstelling van kwiktermometers en was verantwoordelik vir die kalibrering van die termometers wat gebruik word om termiese uitbreiding van lengtestandaarde te bepaal. Hy het die volume van 'n kilogram water met behulp van die kontakmetode bepaal.

In sy navorsing oor geskikte legerings vir die vervaardiging van kopieë van die standaardmaat, het hy invar ontwikkel, 'n nikkel-ysterlegering waarvan die uitsettingskoëffisiënt feitlik nul is. Die navorsing het gelei tot 'n reeks nuwe legerings met spesiale eienskappe, soos elinvar, 'n nikkellegering waarvan die elastisiteitsmodulus feitlik onafhanklik van temperatuur is, wat in presisie-horlosies gebruik word.

Invar en verwante legerings het 'n wye reeks toepassings gevind, insluitend onderdele vir chronometers, maatbande, elektrodes vir gloeilampe en radiobuise, strukturele dele van lasertoerusting en presisie-instrumente, mure van tenks vir vloeibare aardgas, en skadumaskers vir kleurtelevisieskerms.

Hy het ook daarin geslaag om die temperatuur van die heelal te bepaal. In 1896 het hy geskryf dat die temperatuur van die "bestraling van die sterre" 5,6 K was.

Charles-Edouard Guillaume is op 13 Mei 1938 oorlede.