Jewgeni Mrawinski

Jewgeni Aleksandrowitsj Mrawinski (Russies:Евге́ний Алекса́ндрович Мрави́нский) (4 Junie 1903 – 19 Januarie 1988) was 'n Sowjet- en Russiese dirigent.

Lewe en loopbaan

Mrawinski is in Sint Petersburg gebore. Die sopraan Yevgeniya Mrawina was sy tante. Sy vader, Alexandr Konstantinowich Mrawinski, het in 1918 gesterf, en in dieselfde jaar het hy agter die verhoog begin werk by die Mariinsky-teater. Hy het vanaf 1923 tot 1931 as 'n ballet repetiteur gedien. Nadat hy aanvanklik biologie by die universiteit in Leningrad studeer het, het hy in 1924 daarin geslaag om as 'n nie-betalende student ingeskryf te word by die Sint Petersburg Konservatoria danksy sy tante Alexandra Kollontai, wat hom by die rektor, Alexander Konstantinovich Glazoenof, en die kommissaris vir verligting, Anatoly Lunacharsky, aanbeveel het. Sy eerste openbare verskyning as dirigent was in 1929. Hy het in die 1930's by die Kirov Ballet en Bolshoi Opera gedirigeer. In September 1938 het hy die All Unions Conductors Competition in Moskou gewen.

In Oktober 1938 is Mrawinski as hoofdirigent van die Leningrad Filharmoniese Orkes (LFO) aangestel, waar hy in 1931 sy buiging as dirigent gemaak het. Hy het die pos tot 1988 beklee. Die Leningrad Filharmoniese orkes het onder Mrawinski legendariese status verkry, veral wat betref Russiese musiek soos Tsjaikofski en Sjostakowitsj. Gedurende die Tweede Wêreldoorlog is Mravwinski en die orkes na Siberië verplaas. Lede van die Leningrad Filharmoniese orkes se reserweorkes en die Leningrad Radio-simfonieorkes was egter agtergelaat gedurende die beleg van Leningrad. Die verantwoordelikheid om die oorblywende musikante te dirigeer het dus op die skouers van Karl Eliasberg geval wat die eerste uitvoering van Sjostakowitsj se Simfonie No.7 "Leningrad" gegee het.

Legende wil dit inhou dat Mrawinski gedurende die eerste uitvoering van Sjostakowitsj se Simfonie No. 5, gedurende die applous direk na die uitvoering die partituur in sy hande geneem het en dit bo sy kop rondgewaai het. Mrawinski het die wêreldprémiers van ses simfonieë deur Sjostakowitsj gegee naamlik; nommers 5, 6, 8 (welke Sjostakowitsj aan Mrawinski gewy het), 9, 10 en die 12de in 1961. Sy weiering in 1962 om die eerste uitvoering van Sjostakowitsj se 13de Simfonie te gee het 'n permanente skeur in hul vriendskap veroorsaak. Van die oorblywende Sjostakowitsj-simfonieë wat Mravinski nie die eerste uitvoering van gegee het nie, het hy slegs die Sewende en Elfde simfonieë uitgevoer en opgeneem. Ηy het egter die 15de simfonie as 'n huldeblyk aan sy vriend opgevoer na Sjostakowitsj se afsterwe. Die uitvoering is opgeneem.

Mrawinski het die eerste uitvoering van Sergei Prokofiëf se Sesde Simfonie in Leningrad gegee in die jaar van die werk se komposisie. (1947, [1]).

Mrawinski het van 1938 tot 1961 kommersiële ateljee-opnames gemaak. Sy opname (vir Deutsche Grammophon) wat in 1960 in Londen gemaak is van die Tsjaikofski simfonieë (4-6) met die Londen Filharmoniese Orkes word nie slegs beskou as een van die beste nie, maar 'n merkwaardige demonstrasie van hoe goed relatief vroeë analoogstereoöpnames kon wees (sy uitgereikte opnames na 1961 is van lewendige konserte opgeneem.) Sy laaste opname was 'n opname van 'n lewendige uitvoering van Sjostakowitsj se Simfonie No. 12 in April 1984.

Mrawinski het die eerste keer in 1946 oorsee gegaan, en ook uitvoerings in Finland en Tsjeggo-Slowakye (tydens die Praagse Lentefees) gegee. Latere toere met 'n orkes het 'n toer na Wes-Duitsland, Oos-Duitsland, Oostenryk en Switserland in Junie 1956 ingesluit. Hulle enigste toer na Brittanje was in September 1960 met uitvoerings tydens die Edinburgh-fees en in die Royal Festival Hall in Londen. Hul eerste toer na Japan was in Mei 1973. Hul laaste oorsese toer was in 1984 na Wes-Duitsland.

Mrawinski se laaste konsert het op 6 Maart 1987 plaasgevind, met (Schubert se Simfonie No. 8 en Brahms se Simfonie No. 4). Mrawinski het in 1988 op die ouderdom van 84 in Leningrad beswyk.

Dirigeerstyl

Opnames onthul dat Mrawinski oor buitengewone tegniese beheer oor die orkes beskik het, veral wat dinamika betref. Hy was ook 'n baie opwindende dirigent, wat dikwels die tempo verander het ten einde die musikale effek waarna hy gestreef het te verhoog. Hy het in die opsig op prominente wyse van die koperblaasinstrumente gebruik gemaak. Oorblywende videos toon dat Mrawinski 'n sobere voorkoms op die podium gehad het, met eenvoudige maar baie duidelike gebare, dikwels sonder 'n dirigeerstok. Die kritikus David Fanning het op onvergeetlike wyse sommige van Mravinski se Tsjaikofski-uitvoerings beskryf:

Die Leningrad Filharmoniese Orkes speel soos 'n wilde hings, ook maar net onder beheer gehou deur die wilskrag van sy meester. Elke klein beweging word met vurige trots uitgevoer; op enige oomblik mag dit ontaard in so 'n oordrewe en wilde gallop, dat mens skaars weet of jy uitasem of vreesbevange moet voel.

Metode

Tydens 'n onderhoud op Leningrad-televisie in die 1970s het Mrawinski, toe hy gevra is op watter wyse hy 'n spesifieke interpretasie van die musiek wat hy gedirigeer het gekies het, verduidelik dat hy gepoog het om te verstaan wat die komponis se bedoeling was deur homself in die "atmosfeer" van die musiek te verdiep. (hy het die Engelse term "atmospherization" gebruik).

Eksterne skakels

• http://www.mravinsky.org/ Geargiveer 22 Oktober 2019 op Wayback Machine (ru)
• Biografie by allmusic.com
• Erfenis van Jewgeni Mrawinski Geargiveer 16 Desember 2007 op Wayback Machine
• 'n Geskiedenis van Jewgeni Mrawinski, deur Lev A. Russov. (ru)
• František Sláma (musikant) Argief Geargiveer 14 September 2019 op Wayback Machine. Meer oor die geskiedenis van die Tsjeggiese Filharmoniese orkes tussen die 1940s en die 1980s: Dirigente.

Verwysings

• Tassie, Gregor, "A Truly Noble Conductor". Gramophone (VSA Uitgawe), Mei 2002, pp. 36–37.
• Tassie, Gregor, Yevgeny Mravinsky: The Noble Conductor, The Scarecrow Press, 2005 (ISBN 978-0810854277)

Kulturele poste
Voorafgegaan deur Fritz Stiedry	Hoofdirigent, Leningrad Filharmoniese Orkes 1938–1988	Opgevolg deur Yuri Temirkanov